gm. Iłów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w 1440 r. Zasiedlona przez Holendrów przed 1790 r. W 1790 r. było w niej 11 domów, w 1827 r. - 12 domów i 129 mieszkańców. W 1880 r. miała 107 mieszkańców i 408 morgów powierzchni. W 1900 r. wieś ma powierzchnię 3 łanów kmiecych.

Wieś rzędowa położona po południowej stronie Wisły pomiędzy Ładami a Januszewem. Zabudowa wsi rozlokowana po północnej stronie szosy Kamion-Iłów, pomiędzy drogą a wałem wiślanym. Krajobraz kulturowy wsi zachowany w dobrym stanie, z licznymi nasadzeniami, rowami melioracyjnymi, sztucznie usypanymi wzgórkami, na których zachowały się dwa tradycyjne siedliska z domami.

Nr 3 - dom drewniany, zbudowany ok. 1900 r. Zwrócony częścią mieszkalną ku wschodowi, stoi w linii wschód - zachód. Pod wspólnym dachem usytuowana część mieszkalna i gospodarcza - obora.Wcałości wykonany z drewna sosnowego, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon, z ostatkami. Dach krokwiowy pokryty dachówką, dwuspadowy, wysoki. Stan zachowania obiektu dobry.

Nr 9 - dom drewniano-murowany, zbudowany ok. 1900 r. Zwrócony częścią mieszkalną ku wschodowi, stoi w linii wschód - zachód. Część mieszkalna wykonana z drewna sosnowego, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon. Część zachodnia stanowiąca oborę murowana z pustaków. Całość nakryta nowym dachem krokwiowym pokrytym blachą. Stan zachowania obiektu dostateczny.

Cmentarz - w centralnej części wsi, po północnej stronie szosy zachowany cmentarz, pierwotnie ewangelicki, w bardzo złym stanie, bez nagrobków.