gm. Słubice, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś rzędowa zasiedlona przez Holendrów w końcu XVIII w., pierwotnie w granicach Dominium Świniary. W 1885 r. było tu 18 domów i 127 mieszkańców wiary ewangelickiej. Trudnili się oni uprawą roli (siali pszenicę i sadzili buraki cukrowe), wyrobem serów holenderskich, sadownictwem, a także prowadzili plantacje wierzby.

Położona po południowej stronie Wisły, tuż przy wale przeciwpowodziowym, pomiędzy Wiączeminem Polskim a świniarami. Zabudowania ulokowane pierwotnie po obu stronach niskiego wału, podwyższonego po II wojnie światowej. Gospodarstwa od strony rzeki rozebrane w latach 70. XX w.

Krajobraz kulturowy zachowany w dobrym stanie - czytelne rozłogi pól, sztuczne nasadzenia wierzby i topoli na miedzach, stawy gromadzące nadmiar wody.