gm. Słubice, pow. płocki, woj. mazowieckie

Część starej wsi Zycko, wzmiankowanej po raz pierwszy w 1341 r., zasiedlona przez osadników holenderskich prawdopodobnie pod koniec XVIII w. W 1895 r. w Życku Niemieckim mieszkało 350 mieszkańców. Miała ona powierzchnię 563 morgów. W 1925 r. znajdował się w niej drewniany wiatrak, wykonujący przemiał mąki na razówkę.

Wieś rzędowa położona na wschód od Juliszewa, pomiędzy Nowosiadłem (od strony północnej) a Leonowem (od południa), po południowej stronie Wisły, z zagrodami rozlokowanymi wzdłuż linii wschód-zachód, na sztucznie usypanych wzgórkach, po południowej i zachodniej stronie szutrowej drogi biegnącej przez wieś.

Krajobraz kulturowy zachowany w dobrym stanie (rozłogi pól, sztuczne nasadzenia, pasy wierzb wzdłuż miedz), choć w ostatnich latach sukcesywnie przekształcany. Zachowane przykłady tradycyjnej holenderskiej architektury oraz cmentarz.

Nr 18 - dom drewniany zbudowany w końcu XIX w. Usytuowany kalenicą do głównej drogi biegnącej przez wieś, w jej wschodniej części, w zagrodzie trzybudynkowej (stodoła, szopa), otoczonej sztachetowym płotem. Wykonany z dębu (podwalina) i sosny, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami. ściany średnie, dach dwuspadowy, wysoki (4,5 m), konstrukcji krokwiowo-jętkowej (dwie pary jętek), wzmocniony krzepicami, pokryty papą. Pod wspólnym dachem część mieszkalna oraz obora (od strony zachodniej). Całość dwutraktowa, czteroosiowa, z systemem ogniowym usytuowanym centralnie, przebudowanym po II wojnie światowej. Budynek zachowany w dobrym stanie.

Nr 38 - dom drewniany zbudowany ok. 1890 r. Usytuowany kalenicą do głównej drogi (część mieszkalna od strony wschodniej), ok. 200 m od niej, w zachodniej części wsi, w zagrodzie dwubudynkowej, z szopą od strony południowo-wschodniej. Wykonany z dębu (podwalina) i sosny, konstrukcji zrębowo-sumikowo-łątkowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami. ściany niskie (2 m), dach dwuspadowy, średni (3,2 m), konstrukcji krokwiowo-jętkowej, pokryty papą. Do południowej elewacji dostawiony ganek nakryty daszkiem dwuspadowym. Pod wspólnym dachem część mieszkalna oraz obora (w zachodniej części). Część mieszkalna półtoratraktowa, dwuosiowa, z systemem ogniowym usytuowanym centralnie, przebudowanym po II wojnie światowej. Budynek zachowany w złym stanie, przeznaczony do rozbiórki (BK - Jerzy Szałygin, 1999).

Cmentarz - usytuowany we wschodniej części wsi, przy zakręcie głównej drogi w kierunku południowym. Rozplanowany w kształcie zbliżonym do prostokąta, z wejściem od strony zachodniej, prowadzącym przez betonową bramę zamkniętą łukiem, zwieńczonąmetalowym krzyżem. Na zwieńczeniu inskrypcja pisana gotykiem w języku niemieckim. Cmentarz zdewastowany, zarośnięty krzakami (jedynie część zachodnia oczyszczona z zarośli). Nagrobki przewrócone, uszkodzone lub zniszczone.