gm. Iłów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1563 r. Koloniści holenderscy osadzeni na obrzeżach osady w pobliżu Wisły na przełomie XVIII i XIX w. W 1887 r. wieś miała 107 mieszkańców gospodarujących na 190 morgach gruntu. Wchodziła w skład dóbr Iłów.

Wieś rzędowa przekształcona we wschodniej części w ulicową, położona po południowej stronie Wisły, na północ od szosy Iłów-Słubice, w pobliżu wału przeciwpowodziowego, z zabudową wzdłuż linii wschód-zachód, z zagrodami lokowanymi przy głównej polnej drodze biegnącej przez osadę.

Krajobraz kulturowy zachowany w bardzo dobrym stanie, czytelne wszystkie elementy składowe - rozłogi pól, sztuczne nasadzenia, drogi dojazdowe, lokalizacja zagród, rowy i stawy melioracyjne. Brak zachowanych obiektów związanych z osadnictwem holenderskim.