gm. Słubice, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1427 r. Zasiedlona przez kolonistów holenderskich w 2. połowie XVIII w. W 1827 r. należała do parafii Życk, miała 42 domy i 432 mieszkańców. W 1887 r. mieszkało w niej 539 mieszkańców. Miała powierzchnię 1246 morgów ziemi włościańskiej i 18 morgów ziemi dworskiej. Znajdowała się w niej szkoła początkowa ogólna.

Wieś rzędowa położona między Nowosiadłem a Suchodołem, na południe od nowego wału przeciwpowodziowego. Prowadzi do niej asfaltowa szosa ze Słubic. Zagrody ulokowane wzdłuż linii wschód-zachód, po obu stronach drogi, która niegdyś stanowiła niski wał przeciwpowodziowy, przewa żnie na sztucznie usypanych wzgórkach.

Krajobraz kulturowy osady zachowany w dobrym stanie - liczne sztuczne nasadzenia drzew i krzewów, rozłogi pól obsadzone wierzbami, drogi dojazdowe od zagród wyniesione ponad teren, stawy gromadzące nadmiar wody. Zachowane przykłady tradycyjnej architektury holenderskiej.

Nr 105 - dom drewniany zbudowany w 1913 r. Usytuowany kalenicą do drogi (część mieszkalna od strony wschodniej), we wschodniej części wsi, w zagrodzie dwubudynkowej (z kurnikiem od strony południowo-wschodniej), otoczonej sztachetowym płotem. Wykonany z dębu (podwalina) i topoli, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami. ściany wysokie (2,6 m), dach dwuspadowy, średni (2,9 m), konstrukcji krokwiowo-jętkowej, wzmocniony krzepicami, pokryty papą. Pod wspólnym dachem część mieszkalna oraz obora. Część mieszkalna dwutraktowa, trzy- i półosiowa, z systemem ogniowym usytuowanym centralnie, z dwoma kuchniami kaflowymi, piecem kaflowym, ogrzewaczem, piecem chlebowym i wędzarnią. Budynek zachowany w dobrym stanie (BK - Jerzy Szałygin, 1995).

Nr 106 - dom drewniany zbudowany w 1931 r. Usytuowany kalenicą do głównej drogi biegnącej przez wieś i wału przeciwpowodziowego (część mieszkalna od strony wschodniej), we wschodniej części wsi, w zagrodzie dwubudynkowej (duża stodoła usytuowana w północno-zachodnim narożniku), częściowo otoczonej sztachetowym płotem.Wykonany z sosny, konstrukcji zrębowo-sumikowo-łątkowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami oraz murowany z cegły spojonej zaprawą cementowo-wapienną (obora). ściany niskie (2,1 m), dach dwuspadowy, średni (3,1 m), konstrukcji krokwiowo-jętkowej, wzmocnionej stolcem, oparty na ścianie kolankowej, pokryty blachą. Pod wspólnym dachem część mieszkalna oraz obora. Część mieszkalna dwutraktowa, dwuosiowa, z systemem ogniowym usytuowanym centralnie, trzonem kuchennym w kuchni oraz piecem kaflowym w izbie, piecem chlebowym i wędzarnią w kominie. Budynek zachowany w dobrym stanie (BK - Jerzy Szałygin, 1995).

Domy nieistniejące:

Nr 4 - dom drewniany zbudowany w 1920 r., pod wspólnym dachem część mieszkalna i obora.

Nr 18-dom drewniany zbudowany na początku XX w., wyłącznie mieszkalny.

Nr 23 - dom drewniany zbudowany na początku XX w., pod wspólnym dachem część mieszkalna, obora i stodoła.

Nr 28 - dom drewniany zbudowany na początku XX w., pod wspólnym dachem część mieszkalna i obora.

Nr 29 - dom drewniany zbudowany na początku XX w., w chwili sporządzenia dokumentacji zachowana jedynie część mieszkalna (BK - wszystkie ww. obiekty Wojciech Marchlewski, 1979).

Nr 65 - dom drewniany zbudowany w XIX w., wyłącznie mieszkalny (ZK M. Mickiewicz, 1968).

Nr 68 - dom drewniany zbudowany ok. 1870 r., wyłącznie mieszkalny.

Nr 70 - dom drewniany zbudowany w 2. połowie XIX w., wyłącznie mieszkalny.

Nr 85 - dom drewniany zbudowany na początku XX w., pod wspólnym dachem część mieszkalna i obora.

Nr 88 - dom drewniany zbudowany na początku XX w., pod wspólnym dachem część mieszkalna i obora (BK Wojciech Marchlewski, 1979).