gm. Warszawa-Centrum, pow. warszawski, woj. mazowieckie

Pierwsze wzmianki historyczne o wsi książęcej pochodzą z początku XV w., a prawo chełmińskie miała już w 1433 r. W XVI w. była wsią królewską. W 1570 r. liczyła ok. 202 ha.Wieś podczas swojego istnienia kilkukrotnie doszczętnie spalona - ostatni raz podczas powstania listopadowego. W XIX w. wieś była osiedlem zaniedbanym o nędznej zabudowie drewnianej. Ok. 1880 r. na jej terenie było 360 domów i 960 mieszkańców.W1916 r. część wsi, tzw. Nowe Bródno, przyłączono do Warszawy, nadając mu charakter miejski. Pozostałą część osady przyłączono do stolicy w 1951 r. Osadnicy holenderscy (kilka rodzin mennonickich) zamieszkali na terenie Bródna na początku XIX w. Byli objęci posługą starszego ze zboru w Kazuniu Niemieckim.

Położone na południe od Trasy Toruńskiej, pomiędzy Pelcowizną, Zaciszem i Lewinowem.

Brak materialnych świadectw pobytu kolonistów.