gm. Iłów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Wieś zasiedlona przez osadników holenderskich prawdopodobnie pod koniec XVIII w. W 1827 r. było w niej 8 domów i 81 mieszkańców.

Wieś rzędowa ulokowana po południowej stronie Wisły, w pobliżu wału przeciwpowodziowego, na południe od wsi Szory, przy dwóch równoległych polnych drogach odchodzących ku zachodowi od szosy Iłów-Kamion. Zagrody ulokowane po obu stronach drogi, wzdłuż linii wschód-zachód.

Krajobraz kulturowy wsi nieznacznie przekształcony, najlepiej czytelny w południowej części osady - widoczne obsadzone drzewami miedze pól, drogi dojazdowe do gospodarstw, rowy melioracyjne. Zabudowa osady współczesna, z jednym zachowanym przykładem domu holenderskiego.

Bez numeru - dom murowany zbudowany ok. 1930 r., ulokowany w północnej części wsi, po północnej stronie drogi, od strony zachodniej, wzdłuż linii wschód-zachód, w trzybudynkowym gospodarstwie (ze stodołą od strony zachodniej zbudowaną równolegle do domu i szopą od strony wschodniej, usytuowaną prostopadle do domu), otoczonym płotem z siatki oraz drutu kolczastego. Budynek murowany z cegły spojonej zaprawą cementowo-wapienną, obustronnie tynkowany. Dach dwuspadowy, krokwiowo-jętkowy, wsparty na ścianie kolankowej, pokryty blachą. Do ściany południowej dostawiony ganek przykryty daszkiem dwuspadowym. Część mieszkalna od strony wschodniej, dwutraktowa, czteroosiowa, z centralnie umieszczonym współczesnym systemem ogniowym. Obora nieużytkowana, przekształcona. Budynek zachowany w dobrym stanie.