gm. Gostynin, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś zasiedlona przez osadników holenderskich w końcu XVIII w. Ok. 1800 r. istniała w niej szkoła ewangelicka. W 1827 r. miała 29 domów i 125 mieszkańców. W1881 r. liczyła 25 domów, 301 mieszkańców, 411 morgów ziemi żytniej i 60 morgów łąk.

Wieś ulicówka położona na północ od szosy z Gostynina do wsi Korzeń Królewski. Zabudowa współczesna oraz tradycyjna rozlokowana wzdłuż linii północ-południe, po obu stronach drogi.

Krajobraz kulturowy przekształcony. Zachowało się dziewięć domów powstałych przed 1945 r., związanych z osadnictwem holenderskim, ulokowanych szczytem do ulicy, mieszczących pod wspólnym dachem część mieszkalną i gospodarczą, z których najmniej przekształcone znajdują się pod numerami: 14, 24, 25, 58. Wszystkie budynki we wsi murowane z cegły, nieotynkowane lub tynkowane, nakryte dwuspadowymi dachami, mieszczą pod wspólnym dachem część mieszkalną (zawsze od strony wschodniej) i gospodarczą (oborę). Pozostałe zabudowania wypełniające zagrody powojenne lub współczesne.

Nr 14-dom murowany, zbudowany ok. 1900 r., zwrócony częścią mieszkalną ku wschodowi, stoi w linii wschód-zachód, po zachodniej stronie drogi. Wykonany z cegły spojonej zaprawą wapienno-cementową, nieotynkowany. Dach krokwiowo-stolcowy, dwuspadowy, wysoki, pokryty dachówką ceramiczną. Wejście do części mieszkalnej i gospodarczej (obora) od strony północnej. Układ wnętrz mieszkalnych dwutraktowy, trzyosiowy, z centralnie umieszczonym systemem ogniowym rozbudowanym wokół szerokiego komina. Budynek zachowany w dostatecznym stanie.