gm. Grabów, pow. łęczycki, woj. łódzkie lub Bełchatów, bełchat

Wieś szlachecka (wł. Walenty Chobrzyński) zasiedlona przez osadników holenderskich ok. 1782 r. W 1789 r. miała 8 domów zamieszkanych przez 27 mieszkańców. W 1827 r. miała 12 domów i 125 mieszkańców. W 1880 r. 50 domów.

Wieś rzędowa położona na północny-zachód od Grabowa. Zagrody rozciągają się po obu stronach utwardzonej ziemnej drogi biegnącej równoleżnikowo przez osadę.

Krajobraz kulturowy typowy dla osadnictwa holenderskiego zachowany w dobrym stanie. Osada posadowiona na naturalnym wzniesieniu terenu, z polami nieznacznie opadającymi w kierunku północnym i południowym. Brak przykładów tradycyjnej architektury związanej z osadnikami. W południowo-wschodniej części wsi zachowany cmentarz kolonistów.

Cmentarz - rozplanowany na rzucie prostokąta o bokach 60 x 75 m, całkowicie zarośnięty samosiejkami drzew oraz krzakami. Brak zachowanych nagrobków. Widoczne mogiły ziemne, bez obmurowań czy też innych elementów nagrobnych.