gm. Parzęczew, pow. zgierski, woj. łodzkie

Wieś zasiedlona przez Oędrów na prawdopodobnie na początku XIX w. W 1885 r. miała 3 domy, 93 mieszkańców i 48 morgów powierzchni.

Wieś rzędowa położona na południowy-zachód od Ozorkowa, z zagrodami rozlokowanymi po obu stronach drogi biegnącej przez osadę w układzie zbliżonym do południkowego. Wieś ulokowana na nieznacznym wzniesieniu terenu, z polami opadającymi w kierunku biegnących równolegle do drogi rowów odwadniających.

Czytelne elementy krajobrazu kulturowego właściwego dla osadnictwa holenderskiego. Sztuczne nasadzenia drzew (wierzby i topoli). Przykłady powojennej architektury nawiązującej do rozwiązań typowych dla budynków holenderskich - pod wspólnym dachem ulokowana część mieszkalna i gospodarcza (domy pod numerami: 6, 7, 14, 20, 22). Jeden zachowany przykład budynku związanego z osadnictwem hoelnderskim.

Nr 3 - dom murowano-drewniany wzniesiony w latach 20. XX w., usytuowany w linii wschód - zachód, szczytem do drogi biegnącej przez wieś mieszczący pod wspólnym dachem część mieszkalną i oborę. Zbudowany z: glinobitki (obora) oraz drewna sosnowego (część mieszkalna), w konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon. Budynek nakryty dachem dwuspadowym pokrytym papą. Wnętrze jednotraktowe, system ogniowy przebudowany. Budynek zachowany w dobrym stanie. Zagroda otoczona od drogi płotem z drucianej siatki.