gm. Wyszogród, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś Drwały wzmiankowano po raz pierwszy w 1303 r. W XVI w. stanowiła własność duchowną. Na nieużytkach leżących w granicach osady, nieopodal Wisły, zalewanych okresowo wodami rzeki, pod koniec XVIII w. osadzono kolonistów holenderskich. Część starą osady (do 1830 r.) nazywano Drwały Polskie, nową Drwały Niemieckie. W 1827 r. w całej wsi były 43 domy zamieszkane przez 336 mieszkańców. W 1881 r. znajdowały się w niej 42 domy, szkoła ewangelicka, wiatrak i karczma rządowa.

Wieś rzędowa położona po północnej stronie Wisły, na południe od szosy Zakroczym-Płock. Gospodarstwa rozlokowane wzdłuż linii wschód-zachód.

Krajobraz kulturowy osady zachowany w dobrym stanie - widoczne sztuczne nasadzenia (wierzby i topole), rozłogi pół, rowy melioracyjne oraz sztucznie usypane wzgórki, na których pierwotnie lokowano zabudowania. Brak zachowanych obiektów architektury, reprezentujących zabudowę holenderską.

Do 1999 r. istniał ostatni dom właściwy dla tego typu osadnictwa, powstały ok. 1890 r. Ulokowany był we wschodniej części wsi, pod numerem 45, równolegle do rzeki, zwrócony częścią mieszkalną ku wschodowi. Po wspólnym dachem mieścił część mieszkalną, oborę (obie postawione w konstrukcji wieńcowej, połączonej na węgłach na rybi ogon z ostatkami) i stodołę (o konstrukcji słupowo-ryglowej). Wysokie ściany (2,7 m) nakryte były wysokim dachem dwuspadowym (3,4 m), poszytym żytnią słomą. Całość budynku wykonana była z drewna topolowego. Wnętrze części mieszkalnej było dwutraktowe, czteroosiowe, z centralnie umieszczonym systemem ogniowym. Obora była jednopomieszczeniowa, natomiast stodoła jednoklepiskowa i jednosąsiekowa (BK - Jerzy Szałygin, 1994).

Cmentarz - w zachodniej części wsi, po południowej stronie drogi biegnącej przez osadę wzdłuż wału wiślanego zachowały się pozostałości cmentarza. Stanowi on prostokątną kępę drzew i krzewów porastających niewielki, sztucznie usypany wzgórek, na którym lokowane były mogiły. Do dnia dzisiejszego nie zachował się żaden nagrobek.