gm. Cedry Wielkie, pow. gdański, woj. pomorskie

Wieś założona na prawie chełmińskim przez krzyżaków w 1372r. w krzyżackiej komturii gdańskiej, od 1454 r. do 1793 i w l. 1807 - 1814w obrębie posiadłości ziemskich miasta Gdańska w l., w l. 1793- 1807 i 1814 - 1919 skarbu pruskiego, powtórnie lokowana w 1561 r. przez Radę Miasta Gdańska.

Układ przestrzenny wsi - ulicówka.

Krajobraz kulturowy wsi silnie zniekształcony przez współczesną zabudowę, jeszcze w 1986 r. na 18 tradycyjnych siedlisk na 12 była historyczna zabudowa. Zachowały się jedynie pojedyncze budynki, nr 10 murowany o bogatym detalu architektonicznym z ok. 1880 r., nr 7 - dom podcieniowy z poł. XIXw. w bardzo złym stanie technicznym, dom drewniany nr 39.

Nr 138 - dom z zagrody holenderskiej usytuowany na kolonii po płn. stronie szosy E 7, po zach. stronie drogi, szczytowo wzniesiony w k. XVIII w. na kamiennej podmurówce, drewniany, zrębowy, zrąb na rybi ogon, węgły przesłonięte deską imitującą pilaster toskański, z oszalowanym pionowo szczytem, w krokwiowo - jętkowej więźbie dachowej i ceramicznym dachu; elewacja szczytowa 3 osiowa, szczyt dwupoziomowy, w dolnej części dwa okna, wyżej półkolisty świetlik, w zwieńczeniu desek wiatrowych fragment cokołu wspartego wolutowymi spywami z nieczytelną inskrypcją; elewacja płn. 6 osiowa z wejściem na 3 osi od zach.; zachowane 8 - kwaterowe, dwuskrzydłowe ościeżnicowe okna; budynek w bardzo złym stanie technicznym