gm. Gronowo Elbląskie, pow. elbląski, woj. warmińsko - mazurskie

Wieś wymieniana w 1257 r. jako siedziba komturstwa, miał tu istnieć gród warowny 1510 liczyła 49, 5 włók; kościół wzniesiony w 2 ćw. XIV w., w 1643 postawiono kościół ewangelicki, zastąpiony w 1706 nowym, który z kolei zastąpiono innym w 1886 r. W 1776 r. wzmiankowany Dirck Dick; w 1820 r. pomiędzy 387 mieszkańcami 7 należało do gminy mennonickiej w Jeziorze - Markusach. W 1860 r. stało tu 34 domy i mieszkało obok katolików i ewangelików 8 mennonitów

Układ przestrzenny wsi - ulicówka w osi drogi z Gronowa do Starego Pola z prostopadłymi drogami do Dąbrowa i Rozgartu; we wsch. części wsi po płn. stronie drogi cmentarz z ruiną kościoła katolickiego przy skrzyżowaniu dróg w centrum wsi cmentarz ewangelicki; do 1945 r. we wsi znajdowało się 5 większych gospodarstw, jedno po płn. stronie, 4 po płd.

Krajobraz kulturowy wsi silnie zdegradowany, zachowane oba cmentarze, jednak kościół katolicki w stanie postępującej ruiny, ewangelicki rozebrany po 1945 r., częściowo zachowane gospodarstwo po płn. stronie drogi, w centrum wsi ze zniszczonymi budynkami gospodarczymi, pozostałe, w tym barokowy dwór zniszczone; zaniknęła niemal całkowicie zabudowa w rejonie cmentarza katolickiego, do 1945 r. intensywna w tym rejonie, nie zachował się także żaden budynek drewniany ( jeszcze kilka stało w latach 90 - tych XXw.; resztki historycznej zabudowy tworzą murowane budynki z pocz. XXw. Zachowana aleja we wsi oraz przy drogach dojazdowych, historyczny rozłóg pól i układ rowów melioracyjnych.

Cmentarz ewangelicki usytuowany po płd. stronie skrzyżowania drog do Zwierzna, Jeziora i Starego pola; zachowany kształt cmentarza, resztki obsady obwiednie, alei głównej i poprzecznej, zachowana stalowa konstrukcja dzwonnicy, kościół rozebrany po 1945 r. na cmentarzu ewangelickim zachowane liczne nagrobki, w tym stele z nazwiskami mennonickim, m.in. Anna Siebert z d. Penner, Maria Esau z d. Claassen, Agenta Jantzen, Maria Pauls.