gm. Gronowo Elbląskie, pow. elbląski, woj. warmińsko - mazurskie

Wieś założona w drugim okresie kolonizacji w 1635 r. w 1820 roku wieś liczyła 85 mieszkańców, w tym 40 mennonitów. W 1925 r. obejmowała 518 ha i liczyła 228 mieszkańców.

Układ przestrzenny wsi - jednodworcza na terpach i rzędówka bagienna rozlokowana po obu stronach drogi biegnącej groblą od szosy Elbląg - Malbork do Jeziora.

Krajobraz kulturowy wsi tworzy czytelny układ terpów, rowów melioracyjnych i polderów, 4 zagrody holenderskie ( lub ich pozostałości). Po 1945 r. było 13 zabudowanych siedlisk na terpach

Nr 7 - budynek mieszkalny z zagrody holenderskiej w typie wzdłużnym (budynek obory i stodoły rozebrane) usytuowany po płn. stronie drogi Karczowiska - Markusy, szczytowo, wzniesiony w 1 ćw. XIXw., na kamiennej podmurówce, drewniany, zrębowy, o węgłach przesłoniętych deską imitująca pilaster toskański, z oszalowanym pionowo szczytem zach. o krokwiowo - jętkowej więźbie dachowej i ceramicznym dachu; elewacja płd. 6 osiowa, z wejściem na 3 osi od wsch. pzresłonietym niewielkim, drewnianym gankiem.