gm. Ostaszewo, pow. malborski, woj. pomorskie

Wieś wzmiankowana w 1333 r., lokowana na prawie chełmińskim w 1349r przez wielkiego mistrza Heinrich Tusmera, o powierzchni 50 włók. W 1772 r. gospodarstwa należały do 8 mennonitow i 4 innych właścicieli. W 1776 r. wymieniane były nazwiska mennonitów Dau, Dick, Harder, Penner, Toews, Wiebe. 1820 r. liczyła 294 mieszkańców w tym 43 mennonitów. W 1885 roku powierzchnia wsi wynosiła 516 ha powierzchni , stało 38 domów i obok 397 katolików i ewangelików żyło 45 mennonitów.
wzmiankowano nazwiska Ens, Dyck, Neufeld, Riesen, Wiebe, Wiens, właścicieli kilkudziesięciu hektarowych gospodarstw. W 1936 r. wzmiankowane były rodziny Dyck, Ens, Froese, Martens, Regehr, Schulz, Wiebe, Wiens.

Układ przestrzenny wsi - ulicówka w osi płn. - płd. na drodze prowadzącej z Nowej Cerkwi do Ostaszewa, z przeważającą zabudową po stronie zach.

Krajobraz kulturowy wsi dobrze zachowany, czytelny układ siedlisk, oraz rozłogi pól starodrzew przydrożny lip, kasztanowców i dębów. Zabudowa w większości pochodzi z k. XIX i pocz. XXw. - ceglane budynki, niektóre - nr 18, 20 z drewnianymi gankami przed wejściem. Zachowanych kilka domów drewnianych, w tym podcieniowy.

Nr 44 - dom podcieniowy z 1760 r. podcień z 1838 r. usytuowany po zach. stronie drogi, kalenicowo, zbudowany został w konstrukcji zrębowej, z deską przesłaniającą węgły, szczyt ryglowy, oszalowany pionowo, podcień usytuowany pośrodku 7 - osiowej elewacji wsch. ryglowy, z ceglanym, otynkowanym wypełnieniem.