gm. Stegna, pow. nowodworski, woj. pomorskie

Wieś rybacka założona w 1378 r. przez krzyżaków, siedziba gdańskiego rybickiego (Fischmeister) kontrolującego gospodarkę rybacką na Mierzei, W 1820 r. pośród 744 mieszkańców 9 było mennonitami.

Wieś o wielodrożnym układzie przestrzennym.

Krajobraz kulturowy tworzyły pierwotnie domy rybackie a także zagrody w typie holenderskim, został silnie zmieniony jeszcze na pocz. XXw. przez zabudowę związaną z funkcją letniskową i rekreacyjną wsi oraz przez współczesną zabudowę pensjonatową, trudno ustalić pierwotny układ siedlisk; zachowana zabudowa z k. XIX i pocz. XXw. drewniana i ceglana, zagrody holenderskie zachowane sporadycznie

ul. Gdańska - zagroda holenderska w typie wzdłużnym, z nieznacznie wyższą, 1,5 kondygnacjową murowaną oborą usytuowany w zach. części wsi po płn. stronie ulicy, budynek mieszkalny wzniesiony w 1 ćw. XIX w., murowany z białej cegły, z czerwonej cegły obramienia narożników oraz otworów okiennych i drzwiowych, z drewnianym gankiem i laubzekinową dekoracją w szczycie domu.
ul. Gdańska 51 - budynek mieszkalny z dawnej zagrody holenderskiej wzniesiony w 1 ćw. XIX w., drewniany, zrębowy, otynkowany, z wysokim dachem krytym eternitem; w obejściu zniekształconym przez intensywną współczesną zabudowę zachowany drewniany spichlerz - wozownia.
ul. Gdańska 54 - zagroda holenderska w typie wzdłużnym usytuowany w zach. części wsi po płn. stronie ulicy, z domem od wsch., nieznacznie wyższej 1,5 - kondygnacjowej oborze na dole ceglanej, wyżej słupowo - ramowej, oszalowanej, oddzielonej wysoką ścianą ogniową; budynek mieszkalny wzniesiony w 4 ćw. XIXw. lub na pocz. XXw., zrębowy o węgłach przełkniętych deską imitującą boniowanie, szczyt oszalowany pionowo, więźba dachowa stolcowo - płatwiowa, dach kryty blachą; elewacja wsch. 2 - osiowa, szczyt 2-osiowy, elewacja płd. 6 osiowa, z wejściem pomiędzy półoknami na 3 osi od zach. przesłoniętym drewnianym gankiem dekorowanym laubzekinem.
ul. Gdańska - zagroda holenderska w typie wzdłużnym usytuowany po płn. stronie ulicy, z domem od zach., o nieznacznie wyższym dachu nad częścią gospodarczą oddzieloną wysoką ścianą ogniową; budynek mieszkalny wzniesiony w 4 ćw. XIXw. lub na pocz. XXw., zrębowy, obity papą, o węgłach przełkniętych deską imitującą pilaster toskański, ze ścianką kolankową i szczytem oszalowanymi pionowo, więźba dachowa stolcowo - płatwiowa z połaciową facjatką w płd. połaci, dach kryty eternitem; elewacja zach. 2 - osiowa, szczyt 4-osiowy, w dolnej części para okien ujęta dwoma prostokątnymi świetlikami zamkniętymi trójkątnie, powyżej zdwojona forma świetlików i kratka rozpięta między deskami wiatrowymi, elewacja płd. 3 osiowa