gm. Elbląg, pow. elbląski, woj. warmińsko - mazurskie

W okresie krzyżackim na obszarze obecnych wsi Adamowo, Kazimierzowi, Janowo, Władysławowi, Helenowo rozciągało się bagno, które po przekopaniu Kanały Jagiellońskiego Jagiellońskiego 1495 roku stopniowo zmieniało się w łąki należące do Starego Miasta. W 1563 roku rozpoczęto zagospodarowanie tych łąk poprzez parcelację na 4 równoległe groble i przyle do nich działki odzwierciedlające układ własnościowy Starego Miasta w Elblągu. Wydzielono 435 części odpowiadające każdej kamienicy w mieście. Dla zagospodarowania terenu mieszczanie sprowadzili osadników holenderskich. Zamieszkali tu mennonici należeli do gminy Ellerwald-Elbing. W 1776 r. w ellerwaldzkich wsiach zanotowano nazwiska mennonitów - Barg, von Bergen, Block, Brand, Brandy, Dircksen, Dick, Sens, Essau, von Riesen, Guenther, Harm, Hiebert, Isaac, Jantzen, Kieler, Kroacker, Loewen, Martens, Neufeldt, Penner, Rempel, Sawatsky, Thiessen, Thimm, Toews, Weis, Wieb, Wiebe, Wiele, Wiens, Wilms. W 1921 r. mieszkało tu 736 mennonitów .W Józefowie w 1820 r. pomiędzy 230 mieszkańcami żyło 20 mennonitów; na pocz. XX w. wieś zajmowała obszar 560 ha i liczyła 264 mieszkańców

Układ przestrzenny wsi jednodworcza na terpach, rzędówka bagienna-

Krajobraz kulturowy zanikający, na 39 gospodarstw już w 1986 istniało tylko 6; obecnie brak historycznej zabudowy, przebudowa przecznicy do wielkości drogi krajowej zmieniła proporcje szerokości dróg; zachowany czytelny rozłóg pól, sieć rowów melioracyjnych z obsadą starodrzewem wierzby.