gm. Markusy, pow. elbląski, woj. warmińsko - mazurskie

Wieś założona w 1631 r. przez osadników holenderskich. W 1789 r. wymienia się mieszkających tu 56 osób należących do zboru mennonickiego z Jeziorze. W 1820 r. mieszkały tu 84 osoby, w tym 3 mennonitów; petycję z 1868 r. podpisali Penner, Joann Schmidt i Unger. W 1936 r. mieszkało 21 menonitów - rodziny Bartel, Marienfeld, Philipsen. W 1869 r. wieś liczyła 241 ha 12 domów, 98 ewangelików i katolików oraz 54 mennonitów

Układ przestrzenny wsi jednodworcza na terpach połozona po płd. stronie drogi Jezioro - Węgle, granicząca od płd. ze wsią Żółwieniec.

Krajobraz kulturowy zanikający, na 30 gospodarstw w 1986 istniało 11. Obecnie niemal w całkowitym zaniku; czytelny rozłóg pól, sieć rowów melioracyjnych, widoczne terpy

Nr 4 - zagroda holenderska w typie krzyżowym usytuowana, po wsch. stronie drogi Węgle - Krzewsk, szczytowo; budynek mieszkalny wzniesiony w k. XVIII w. drewniany, zrębowy, otynkowany, z oszalowanym szczytem, na kamiennych, obetonowanych fundamentach, o drewnianej, krokwiowo - dwujętkowej więźbie dachowej; plan półtoratraktowy, z wielką izbą w płn. - zach. narożniku, z czarną kuchnią w trakcie wielkiej izby, z trójczęściową częścią gospodarczą w części płd. składającą się z prostokątnej sieni przed wielką izbą, oraz dwóch mniejszych pomieszczeń ze schodami w komorze płd. - wsch.; elewacja szczytowa 3 - osiowa, szczyt dwupoziomowy, na dole 2 - osiowy, wyżej świetlik półkolisty, elewacja frontowa 4 osiowa z wejściem na osi płd. Obora rozebrana. Stodoła rozbudowywana w XIXw. Złozona z dwóch prostopadłych części, część płn. po 1945 r. przebudowana na oborę, część płd. oddzielona szerokim boiskiem, z dwoma sąsiekami, z zapolem, slupowo - ramowa, z zastrzałami, oszalowana pionowo.
Spichlerz - wozownia usytuowany w zach. części gospodarstwa, słupowo - ramowy, oszalowany pionowo, w szczycie para szerokich wierzei wjazdowych przedzielona schodami na poddasze, w szczycie na dole para okien, powżej półkolisty świetlik.