gm. Elbląg, pow. elbląski, woj. warmińsko - mazurskie

Wieś znajdująca się na obszarze terytorium elbląskiego, pierwsza próba osadzenia osadników holenderskich ok. poł. XVII w zakończona niepowodzeniem, w 1683 wydzirżąwiona przez miasto Ottowi Ulbitzowi, a nastepnie Ernestowi Fischerowi; powtórne założenie 1691 r. liczyła w 1715 r. 8 włók i 21,5 morgi, zniszczona powodziami 1763 i 1764. W 1820 r. pośródmiędzy272 mieszkańcami żyło 69 mennonitów; W 1919 r. obejmowała 358 ha gruntu i liczyła 322 mieszkańców.

Układ przestrzenny wsi szeregówka przywałowa po wsch. stronie Kanału Cieplicówka - .

Krajobraz kulturowy zanikający, układ przestrzenny z układem siedlisk, rozłogiem pól, zanikająca historyczna zabudowa. W l. 80 - tych zidentyfikowano 30 historycznych zabudowań, obecnie 10 zagród holenderskich w typie wzdłużnym, jedna w typie kątowym, ale albo złożone z całkowicie nowych budynków, albo tak silnie przebudowanych, iż ich historyczny charakter jest zupełnie nieczytelny; zachowana praktycznie jedna zagroda w typie wzdłużnym z drewnianym domem, wolnostojący drewniany dom z pocz. XXw. oraz kilka murowanych z pocz. XXw. Przy ujściu Kanału Jagiellońskiego pozostałości dawnej śluzy w postaci murowanych izbie, nad którymi przerzucony został most drogowy.

Nr 23 - zagroda holenderska w typie dłużnym usytuowany, po wsch. stronie wału, kalenicowo, z domem od płd. płn., o budynkach gospodarczych wyższych, oddzielonych wysoką ścianą ogniową; budynek mieszkalny wzniesiony w 4 ćw. XIXw. na ceglanych fundamentach, drewniany, zrębowy, o węgłach przesłoniętych deską imitującą pilaster toskański, ze słupowo ryglową ścianką kolankową i szczytem oszalowanymi pionowo, o drewnianej, stolcowo - płatwiowej więźbie dachowej i dachu krytym holenderką; elewacja szczytowa 2 - osiowa; elewacja zach. frontowa na parterze 6 osiowa z wejściem pomiędzy dwoma półoknami na 3 osi od płn., w ściance kolankowej 3 rombowe świetliki.