gm. Malbork, pow. malborski, woj. pomorskie

Wieś lokowana w 1321 r., w 1776 r. wzmiankowani mennonici o nazwiskach Claasen, Cornelsen, Siemens, Heinric, Simons, Wiens, w 1820 roku 229 mieszkańców, w tym 27 mennonitów, w 1912 r. i 1936 wymieniano nazwiska Fieguth, Markentin, Wiebe, Wienss.

Układ przestrzenny wsi - ulicówka w osi płn. - płd. z obustronną zabudową po obu stronach drogi prowadzącej z Cisów do Pogorzałęj Wsi. dawniej z dwoma dużymi gospodarstwami po wsch. stronie drogi, oraz jednym po zach. na płd. krańcu.

Krajobraz kulturowy wsi zachowany dobrze, historyczna zabudowa pochodzi z pocz. XXw., tworzą ją ceglane głównie jednorodzinne, parterowe domy np. nr 1, 8, 12, 13, 26, 48, 54, 74 i niewielkie ceglane zabudowania gospodarcze, nieliczne budynki mieszkalne zblokowane z gospodarczymi np. nr 5, 26,44; w płd. krańcu zachowane duże gospodarstwo z zabudowaniami gospodarczymi i budynkiem mieszkalnym. W środkowej części wsi po wsch. stronie znajduje się cmentarz mennonicki. Na płd. krańcu przy drodze stoi neogotycka kaplica z pocz. XXw. cmentarz ewangelicki, z którego zachował się czytelny układ zieleni w postaci szpalerów obwiedniach i aleji, obecnie cmentarz katolicki z nowym kościołem katolickim; przy gospodarstwie n 62 oprócz zabudowy zachowany park. zabudowania folwarku

Nr 9 - dom usytuowany po wsch. stronie drogi, należący do rodziny Markentin wzniesiony w pocz. XXw. o stylistyce będącej kompilacją regionalizmu i neobaroku, murowany, parterowy, z facjatą w połaci zach. i gankiem przed wejściem 7 - osiowej elewacji frontowej i przed wejściem w skrajnej osi ściany szczytowej; okna i drzwi w profilowanych obramieniach
Cmentarz mennonicki usytuowany po wsch. stronie drogi na prostokątnej, zbliżonej do kwadratu parceli, zachowana częściowo zieleń obwiednia ze starodrzewem lip i jesionów, układ wnętrza ob. nieczytelny, zachowane 3 kute obejścia kwater grobowych stela nagrobną Johana Wiensa i nagrobek Heinricha Pennera poległego w 1917 r.