gm. Pruszcz Gdański, pow. gdański, woj. pomorskie

Wieś lokowana w 1370 r., w XVII w. własność szpitala Św. Elżbiety w Gdańsku, objęta akcją osiedlenia "olędrów". W 1675 r. wzmiankowanych 10 mennonitów (łacznie z miejscowościami Weisshof i Scheibe), w 1727 11, w 1748 - 9.1820 r. pośród 89 mieszkańców Krępca oraz Weihofu i Scheibe mieszkało 22 mennonitów. W 1885 r. wieś liczyła 1409 mórg, stało 13 domów zamieszkałych przez 131 osob, w tym 27 mennonitów

Układ przestrzenny wsi - ulicówka przywałowa po płd. stronie Motławy.

Krajobraz kulturowy wsi w dobrym stanie, zachowanych 7 zagród holenderskich w typie wzdłużnym, 4 drewniane budynki nr 3, 7, 8, 9, wierzbowa aleja i starodrzew przy gospodarstwach.

Nr 9 - zagroda holenderska w typie winkelhof, usytuowana w zach. części wsi, po płd. stronie drogi, kalenicowo, budynek mieszkalny od zach. wzniesiony w 1 ćw. XIXw. parterowy, na kamiennej podmurówce, drewniany, zrębowy, z węgłami przesłoniętymi deskami imitującymi pilaster toskański, z ryglową facjatką w płn. połaci ceramicznego dachu ze słupowo - ryglowym szczytem oszalowanym pionowo; elewacja zach. 3 osiowa, szczyt dwupoziomowy, w dolnej kondygnacji 2 - osiowy, wyżej półkolisty świetlik, w zwieńczeniu drewniana tablica z inskrypcją; elewacja płn.frontowa 7 osiowa , z wejściem na 3 osi od wsch. pomiędzy dwoma węższymi okienkami, z dwuosiową facjatą; ściany zwieńczone profilowanym gzymsem, zachowane płycinowo - ramowe okiennice oraz częściowo stolarka okienna i drzwiowa.
Nr 3 - dom należący do rodziny Siemens wzniesiony w 4 ćw. XIX w. parterowy, ze ścianką kolankową i facjatą w płn. połaci, na kamienno - ceglanej podmurówce drewniany, omurowany, z oszalowanymi ściankami kolankowymi i szczytami, ryglową, wypełnioną cegłami facjatką, ceramicznym dachu; elewacja szczytowa 2 osiowa, szczyt dwupoziomowy, na dole para okien ujęta wąskimi, zamkniętymi odcinkowo świetlikami, wyżej para odcinkowo zmokniętych, prostokątnych świetlików; deski wiatrowe spięte poprzeczką z laubzekinową dekoracją; elewacja płn., obecnie 3 osiowa, rozebrana weranda, przekształcone wnętrze i zniekształcony pierwotny układ okien; w obejściu zachowana obora z 1 ćw. XXw., niewielki park oraz murowana brama wjazdowa.