gm. Mała Wieś, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś zasiedlona przez osadników holenderskich przed 1796 r., w 1827 r. było w niej 11 domów i 53 mieszkańców. W 1895 r. w 11 domach mieszkało 85 mieszkańców. Miała powierzchnię 92 morgów.

Wieś rzędowa usytuowana po północnej stronie Wisły, na południe od szosy Zakroczym - Płock, wzdłuż linii wschód-zachód, na wschód od wsi Rakowo. Zagrody na planie prostokąta, przylegające dłuższym bokiem do głównej drogi biegnącej przez wieś, po jej północnej i południowej stronie.

Krajobraz kulturowy zachowany w bardzo dobrym stanie - czytelne rozłogi pól obsadzone namiedzach wierzbami, większość gospodarstw usytuowanych na sztucznie usypanych wzgórkach, z drogami dojazdowymi odchodzącymi prostopadle od głównej drogi, nasadzenia drzew i krzewów od strony wschodniej. Zachowane dwa przykłady tradycyjnej zabudowy holenderskiej.

Nr 77 - dom drewniany zbudowany na początku XX w., usytuowany kalenicą do drogi (część mieszkalna od strony wschodniej), w zachodniej części wsi, po południowej stronie głównej drogi biegnącej przez osadę, w zagrodzie trzybudynkowej (stodoła od strony zachodniej, szopa od strony północnej), otoczonej sztachetowym płotem. Wykonany z dębu (podwalina) i sosny, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami oraz słupowo-ryglowej wzmocnionej mieczami i zastrzałami, oszalowanej pionowymi deskami. ściany niskie, dach dwuspadowy wysoki, konstrukcji krokwiowo-jętkowej, wzmocniony stolcem, pokryty blachą. Pod wspólnym dachem część mieszkalna, obora i stodoła. Od strony południowej wejście do sieni przez drewniany ganek o konstrukcji słupowej, oszalowany deskami, częściowo oszklony. Część mieszkalna dwutraktowa, trzyosiowa, z systemem ogniowym usytuowanym centralnie, z dwiema kaflowymi kuchniami i ogrzewaczami, piecem chlebowym w sieni, wędzarnią w kominie, dwoma piecami kaflowymi w izbach. Obora mała, jednopomieszczeniowa, stodoła jednoklepiskowa, jednosąsiekowa, duża z wydzieloną wozówką od strony zachodniej. Budynek zachowany w dobrym stanie.

Nr 78 - dom drewniany zbudowany na początku XX w., usytuowany kalenicą do drogi (część mieszkalna od strony wschodniej), w zachodniej części wsi, po południowej stronie głównej drogi biegnącej przez osadę, w zagrodzie dwubudynkowej (szopa od strony południowej), otoczonej sztachetowym płotem. Wykonany z dębu (podwalina) i sosny, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami, oraz słupowo-ryglowej wzmocnionej mieczami i zastrzałami, oszalowanej pionowymi deskami. ściany niskie, dach dwuspadowy wysoki, konstrukcji krokwiowo-jętkowej, wzmocniony stolcem, pokryty żytnią słomą, kalenica wzmocniona snopeczkami - "wróblami". Pod wspólnym dachem część mieszkalna, obora i stodoła. Część mieszkalna dwutraktowa, trzyosiowa, z systemem ogniowym usytuowanym centralnie, z dwiema ceglanymi kuchniami i ogrzewaczami, piecem chlebowym w sieni, wędzarnią w kominie, dwoma piecami kaflowymi w izbach. Obora jednopomieszczeniowa, z wydzielonym środkowym przejściem, stodoła jednoklepiskowa, jednosąsiekowa. Budynek zachowany w dobrym stanie.