gm. Bodzanów, pow. płocki, woj. mazowieckie

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1319 r. Wieś zasiedlona przez osadników holenderskich w końcu XVIII w. W 1900 r. miała 7 domów i 62 mieszkańców, gospodarujących na 102 morgach ziemi.

Wieś rzędowa usytuowana po północnej stronie koryta Wisły, na południe od szosy prowadzącej z Zakroczymia do Płocka, pomiędzy drogą a wałem wiślanym z zabudową rozlokowaną w dwóch liniach obejmujących od północy i południa starorzecze Wisły.

Krajobraz kulturowy wsi rzędowej zachowany w dobrym stanie, z licznymi nasadzeniami, rowami melioracyjnymi, rozłogami pól, sztucznie usypanymi wzgórkami, na których zachowało się pięć tradycyjnych siedlisk z domami.

Nr 24 - dom drewniany zbudowany w końcu XIX w. Budynek usytuowany w linii wschód-zachód na sztucznie usypanym wzniesieniu, po północnej stronie drogi. W całości wykonany z drewna sosnowego, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon, z ostatkami. Dach krokwiowo-stolcowy wysoki, pokryty słomą, dwuspadowy. Wejście do budynku od strony południowej. Wnętrze dwutraktowe, trzyosiowe. Stan zachowania obiektu dobry.

Nr 26 - dom drewniany, zbudowany ok. 1880 r., usytuowany wzdłuż linii wschód zachód, częścią mieszkalną zwrócony ku wschodowi, na sztucznie usypanym wzniesieniu. Zbudowany z drewna topolowego i sosnowego, ściany konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami, bielone. Nakryte wysokim dachem dwuspadowym, krokwiowo-jętkowym, wzmocnionym stolcem, pokrytym eternitem. Część mieszkalna dwutraktowa, czteroosiowa, z centralnie umieszczonym tradycyjnym systemem ogniowym złożonym z szerokiego komina z "czarną kuchnią" w przyziemiu, piecem chlebowym, ogrzewaczem, dwoma trzonami kuchennymi i piecem kaflowym. Obora nieużytkowana, ścianki wewnętrzne zdemontowane. Zachowany jedynie podciąg, wsparty na trzech słupach, biegnący wzdłuż obory. Pierwotnie budynek był dłuższy o dostawioną do obory stodołę wykonaną w konstrukcji słupowo-ryglowej oszalowanej deskami (rozebraną w 1991 r.). Budynek użytkowany jako dom letniskowy, zachowany w dobrym stanie.

Nr 34 - dom drewniany (dawna szkoła), zbudowany ok. 1909 r., usytuowany w linii wschód-zachód na sztucznie usypanym wzniesieniu, po północnej stronie drogi, pierwotnie pełnił funkcję szkoły, sali modlitwy (?), obecnie spełnia funkcję mieszkalną. W całości wykonany z drewna sosnowego, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon, z ostatkami.
Dach krokwiowo-stolcowy wysoki, pokryty eternitem, dwuspadowy. Wejście do budynku od strony południowej poprzez ganek dostawiony w narożniku południowo-wschodnim oraz centralnie umieszczone dwuskrzydłowe drzwi. Wnętrze dwutraktowe. Stan zachowania obiektu dobry.

Nr 35 - dom drewniany, zbudowany ok. 1912 r. Budynek pierwotnie mieścił pod wspólnym dachem część mieszkalną i gospodarczą, która na skutek zawalenia się ścian i dachu została rozebrana. Zwrócony częścią mieszkalną ku wschodowi, z dobudówką gospodarczą od strony zachodniej stoi w linii wschód-zachód, po północnej stronie drogi.Wykonany z drewna sosnowego, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon. Dach krokwiowo-jętkowy, dwuspadowy, niski (wtórny - pierwotna konstrukcja dachu rozebrana). Sień od strony południowej. Układ wnętrz dwutraktowy, półtoraosiowy. Budynek zachowany w dostatecznym stanie.

Nr 37 - dom drewniany, zbudowany w 1889 r., zwrócony częścią mieszkalną ku wschodowi, stoi w linii wschód-zachód, po północnej stronie drogi, w oddaleniu od niej (ok. 50 m). Otoczony sztachetowym płotem. Wykonany z drewna sosnowego, konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon. Całość nakryta dwuspadowym dachem krokwiowo-stolcowym, wspartym na ścianie kolankowej, pokrytym blachą. Układ wnętrza części mieszkalnej dwutraktowy, trzyosiowy, z centralnie umieszczonym tradycyjnym systemem ogniowym (ogrzewacze, kuchnia kaflowa, piece kaflowe, piec chlebowy). Obora ze środkowym przejściem, po którego bokach wydzielono boksy dla zwierząt. Budynek zachowany w dobrym stanie.