gm. Miłoradz, pow. malborski, woj. pomorskie

Wieś istniejąca w okresie przedkrzyżackim nosząca nazwę Ośno, wzmiankowana w 1331 jako Ossyn. W 1323 lokacja na prawie chełmińskim przez komtura Wernera von Orseln; w 1776 r. wymienione nazwiska holenderskie von Bergen, Dick, Fiesen, Kroecker, Neufeldt, Regehr, Reimer, Warckentin, Wieb, Wiebe. w 1820 roku 350 mieszkańców, w tym 50 mennonitów. W 1885 r. wieś liczyła 2074 ha ziemi i 380 mieszkańsów

Układ przestrzenny wsi - owalnica w osi płn. - płd., z kościołem w płn. części

Krajobraz kulturowy wsi zachowany dobrze, czytelny układ przestrzenny oraz lokalizacja tradycyjnych siedlisk z budynkami mieszkalnymi przy ulicach, kalenicowo, z budynkami gospodarczymi po zewnętrznej, wsch. lub zach. stronie. Zabudowa w znacznej części nowa pochodząca z ostatniego ćwierćwiecza. W 1986 r. na 10 historycznych siedliskach istniała tradycyjna zabudowa. Historyczną zabudowę tworzą głównie ceglane budynki mieszkalne i gospodarcze z pocz. XX w. Najciekawszymi są duże domy o bogatej, ceramicznej dekoracji nr 17, 18, 41 - dawny budynek szkoły. We wsi znajduje się kilka budynków drewnianych, najciekawszymi są: dom podcieniowy nr 14 z dużym obejściem z zachowanymi ceglanymi budynkami gospodarczymi i bramą wjazdową, oraz zbliżone do siebie formą budynki nr16, 20, 24, 28. Na cmentarzu znajduje się gotycki kościół parafialny p.w. Św. Jerzego, z XIV-XVI w.

Nr 14 - dom podcieniowy wzniesiony w pocz. XIXw., przebudowany w 4 ćw. XIXw. podcień dobudowany w k. XIXw. z zabudowaną werandą; drewniany, zrębowy, wtórnie oszalowany pionowo, szczyty poziomo, elewacja szczytowa 3 - osiowa, szczyt na dole 4 - osiowy, para okien ujęta wąskimi świetlikami, wyżej świetlik półkolisty, o symetrycznej 7 - osiowej elewacji frontowej z zabudowanym podcieniem i wystawką pośrodku.
Nr 29 - budynek wzniesiony w k. XIXw. lub na pocz. XXw. parterowy z niską ścianką kolankową, drewniany, oszalowany pionowo, z 3 - osiowym gankiem pośrodku elewacji frontowej.