gm. Pruszcz Gdański, pow. gdański, woj. pomorskie

Wieś wzmiankowana w 1308 r, od 1310 krzyżacka, lokowana na prawie chełmińskim, w 1425 nadana burmistrzowi gdańskiemu Gerardowi von der Becke, od 1457 r. własność Gdańska, następnie szpitala Sw. Elżbiety w Gdańsku, od XVI w. prywatnych właścicieli, od XVI w. osadzono tu kolonistów holenderskich. W 1776 roku wymieniono nazwiska 8 rodzin Claasen, Epp, Fast, Jantzen, Kroeker, Lepp, Penner, Tilitzki. W 1820 r. na 274 mieszkańców mennonitów mieszkało 46, Pod petycją z 1868 r. widnieją nazwiska Ens, Epp, Wiebe

Układ przestrzenny wsi - rzędówka przywałowa, (szeregówka przywałowa) po wsch. stronie Motławy przekształcona w ulicówkę dwustronną .

Krajobraz kulturowy wsi zniekształcony, w obrębie zwartej zabudowy zachowane dwie zagrody holenderskie w typie wzdłużnym, ok. 10 drewnianych domów, na cmentarzu drewniana dzwonnica - brama i kilka nagrobków, murowany budynek plebanii z 3 ćw. XIXw. oraz historyczne budynki ceglane z pocz. XXw., nie zachował się dom podcieniowy; lokalizacja nowego kompleksu kościelnego w centrum wsi całkowicie zdominowała przestrzennie tę cześć wsi; po wsch. stronie miejscowości czytelny rozłóg pól, widoczne terpy z resztkami starodrzewu,

Nr 12 (4) - budynek mieszkalny z dawnej zagrody holenderskiej przylegającej dawniej od płn., usytuowany w płn. części wsi, po wsch. stronie drogi, kalenicowo, wzniesiony w 3 ćw. XIXw. parterowy ze ścianką kolankową i facjatą w zach. połaci dachu, na ceglanej podmurówce, drewniany, zrębowy, z węgłami przesłoniętymi deskami imitującymi pilaster toskański, ze słupową ścinką kolankową i szczytem oszalowanymi pionowo; elewacja płd. pierwotnie 5 osiowa, obecnie zniekształcona, szczyt dwupoziomowy, w dolnej kondygnacji 3 - osiowy, wyżej półkolisty świetlik; elewacja frontowa 7 osiowa , z wejściem na 3 osi od płn. i dwuosiową facjatą; deski wiatrowe szczytu domu i facjaty w zwieńczeniu dekorowane laubzekinem.

Nr 7 - zagroda holenderska prawdopodobnie w typie wzdłużnym usytuowana po płd. stronie cmentarza, po wsch. stronie drogi biegnącej do Dziewięciu Włók, szczytowo; dom wzniesiony w 1799 r. dla właściciela M. Blau przez cieśle Jakuba Jantzena na ceglanej podmurówce drewniany, zrębowy, węgły przesłonięte deską imitującą pilaster toskański, z oszalowanym pionowo szczytem i ceramicznym dachu; plan 1,5 - traktowy, z wielką izbą w płd. - zach. narożniku, czarną kuchną w trakcie wielkiej izby, z prostokątną sienią wzdłuż ściany przy oborze, półtrakt płn. przebudowany; elewacja szczytowa 3 osiowa, szczyt djednoosiowy; elewacja płn., 4 - osiowa z wejściem na osi od wsch., obora z pocz. XXw., przebudowana, stodoła rozebrana.
Nr 29 - budynek mieszkalny usytuowany w płd. części wsi, po wsch. stronie drogi do Lędowa, kalenicowo, wzniesiony w 3 ćw. XIXw., na ceglanej podmurówce, drewniany, zrębowy z węgłami przesłoniętymi deską imitującymi pilaster toskański, ze zrębowa ścianką kolankową, słupowo - ryglowymi szczytami oszalowanymi pionowo, ze stolcowo-płatwiową więźbą dachową i ceramicznym dachu; elewacje szczytowe 2 osiowe, z dwuosiowym szczytem, elewacja zach. frontowa 5 - osiowa, symetryczna z wejściem pośrodku; budynek w bardzo złym stanie technicznym