gm. Cedry Wielkie, pow. gdański, woj. pomorskie

Dawne dobra rycerskie, wzmiankowane w 1308 r. od 1310 r. w rękach krzyżackich, którzy lokowali wieś na prawie chełmińskim, od 1457 r. w obrębie posiadłości Gdańska. W 1465 odnowienie przywileju lokacyjnego. W 1675 r. wymieniono 19 mennonitów, w 1725 - 13 ( i 3 innych), w 1748 12 ( i 8 innych), w 1763 - 10. W 1820 r. 369 mieszkańców, w tym 12 mennonitów. Pod petycją z 1868 r. z Wocław podpisani byli Jacob, Johann i Daniel Wiens.

Układ przestrzenny wsi - ulicowo placowy z koloniami przy drogach prowadzących w kierunku płn. i wsch.

Krajobraz kulturowy wsi całkowicie zniekształcony przez współczesną zabudowę i szosę E 7 , słabo rozpoznawalny układ przestrzenny, w centrum ruina kościoła i cmentarz, nie zachował się dom podcieniowy, dotrwały pojedyncze relikty starej zabudowy na kolonii płn.

Nr 56 - dom z zagrody holenderskiej w typie wzdłużnym usytuowany na kolonii płn., po płn. stronie lokalnej drogi, kalenicowo, po wsc. stronie przylegały dawniej budynek obory i stodoła; dom wzniesiony w 1. pol. XIXw. na ceglanej podmurówce, drewniany, zrębowy, zrąb na rybi ogon, węgły przesłonięte deską imitującą pilaster toskański, z oszalowanym pionowo szczytem, o stolcowo - płatwiowej więźbie dachowej; elewacja płd. 6 osiowa z wejściem na 3 osi od wsch, z dekoracyjnie wyciętymi końcówkami belek stropowych wspierających krokwie; elewacja szczytowa 3 osiowa, szczyt dwupoziomowy, w dolnej części 4 - osiowy, dwa okna ujęte wąskimi, prostokątnymi świetlikami, wyżej świetlik półkolisty.