gm. Młodzieszyn, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Adam Lasocki kasztelan sochaczewski osadził w 1785 r. na gruntach i łąkach wsi Januszew, leżących przy Wiśle trzech Holendrów: Jakuba Baumyarda, Marcina Kopa i Michała Wulurama. W 1827 r. osada liczyła 22 domy i 165 mieszkańców. Należała do parafii ewangelickiej Iłów.

Wieś rzędowa z zabudową, położona po północnej (w pobliżu wału przeciwpowodziowego) i południowej stronie szosy prowadzącej z Kamiona do Iłowa.

Krajobraz kulturowy wsi zachowany w dobrym stanie - widoczne sztuczne nasadzenia, zagrody posadowione na sztucznie usypanych wzgórkach oraz kanały odwadniające. Do siedlisk prowadzą drogi dojazdowe ulokowane na trytwach - nasypach wyniesionych ponad teren. Przeważająca większość zabudowy współczesna, niemniej zachowane trzy tradycyjne holenderskie domy usytuowane wzdłuż linii wschód-zachód, częścią mieszkalną ku wschodowi, z których najlepiej zachowany znajduje się w zachodniej części osady.

Nr 42 - dom zbudowany ok. 1918 r., mieszczący pod wspólnym dachem część mieszkalną i oborę. Wysokie ściany nakryte wysokim dachem dwuspadowym pokrytym papą i płytą pilśniową. Konstrukcja ścian drewniana (topola, sosna, dąb), wieńcowa, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami, obitymi papą i szalowanymi deskami. Więźba dachowa krokwiowo-jętkowa. Wnętrze dwutraktowe, trzyosiowe, z szerokim kominem umieszczonym centralnie, rozdzielającym dwie kuchnie i dwa pokoje. W przyziemiu komina tzw. czarna kuchnia.

Pierwotnie, jeszcze do końca lat 70. XX w., w ramach zagrody znajdowały się dwa autentyczne obiekty powstałe współcześnie z domem, związane z działalnością gospodarczą - suszarnia owoców oraz chlew. Suszarnia zbudowana była w konstrukcji mieszanej - komory do suszenia znajdujące się od strony południowejmurowane były z cegły, przechowalnia wykonana była z drewna sosnowego, w konstrukcji słupowej, oszalowanej pionowymi deskami. Całość nakryta była krokwiowo-jętkowym dachem pokrytym dachówką ceramiczną. Obora wykonana była całkowicie z drewna: sosnowego oraz dębowego (podwalina), w konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami. Również i ten obiekt o krokwiowo-jętkowej konstrukcji dachu pokryty był dachówką ceramiczną. Po dachem mieścił dwa pomieszczenia: kuchnię letnią oraz chlew. Niestety, oba te obiekty nie zachowały się.

Opracowano również podstawową dokumentację architektoniczną dla obiektów, które już nie istnieją. Są to: dom nr 4, zbudowany w 1871 r.; wozownia nr 4, powstała w 1883 r.; oraz dom nr 45, zbudowany ok. 1918 r. (BK - Wojciech Marchlewski).