gm. Sadlinki, pow. kwidzyński, woj. pomorskie

Od 1250 r. obszar wsi należał do posiadłości biskupów pomezańskich. Z 1381 r. znany był sołtys Volkmar. Informacja ta może świadczyć o lokacji wsi na prawie niemieckim. W 1386 r. biskup Jan zatwierdził układ między kapitułą a mieszkańcami odnośnie podziału prac melioracyjnych. W 1394 r. grabowianie wraz z innymi mieszkańcami biskupiej żuławy musieli brać udział w pracach przy wale w krzyżackim Wełczu. Duża powódź odnotowano tu pod k. XV w. W 1540 r. obszar wsi wykorzystywano jako pastwiska. W 1575 r. wieś ponownie została zasiedlona przez menonitów z Wielkich Żuław, których sprowadził elektor Albrecht Fryderyk. W 1581 r. (łącznie z Grabówkiem) teren ten zamieszkiwało 26 oczynszowanych osadników na 45 łanach. Duży wylew miał miejsce w 1715 r. W 1788 r. wymieniano we wsi 21 gospodarstw. Fryderyk II chciał w tym miejscu założyć twierdzę, z powodu dużych wylewów plan ten zrealizowano w końcu w Grudziądzu. Pod k. XIX w. wieś miała 439 ha oraz 210 mieszkańców, w przeważającej większości ewangelików. Wieś należała do parafii i poczty w Kwidzynie, szkoły w Grabówku. Osadnicy zajmowali się hodowlą owiec. W 1939 r. w 43 gospodarstwach mieszkały 202 osoby.

Wieś o układzie rzędówki z koloniami po stronie zachodniej położona na prawym brzegu Wisły, w południowej części niziny kwidzyńskiej. Ok. 10 km na południe od Kwidzyna.

Krajobraz kulturowy zachowany w bardzo dobrym stanie. Zachowany rozkład siedlisk, pól, rowów odwadniających oraz częściowo zadrzewień śródpolnych.