gm. Kwidzyń, pow. kwidzyński, woj. pomorskie

Z tego terenu pochodzą znaleziska z okresu rzymskiego. Osadnictwo rozwijało się już na przełomie XIV i XV w. Osada należała do dóbr miejskich. Mieszczanie posiadali tam ogrody. W większości teren ten jednak wykorzystywany był jako pastwiska z powodu licznych wylewów. Duża powódź miała miejsce w 1682 r. W 1755 r. powstał port dla promów a nabrzeża umocniono i ufortyfikowano. W 1768 r. wylew przerwał umocnienia wyrządzając duże szkody. W latach 1808-1813 znajdował się tam most pontonowy strzeżony przez wojska francuskie, zdobyty przez wojska rosyjskie w 1813 r. W 1910 r. wieś liczyła 218 ha z 666 mieszkańcami. W 1939 r. znajdowało się 145 gospodarstw zamieszkałych przez 495 osoby.

Wieś o układzie ulicówki zniekształconej drogą prowadzącą do przeprawy promowej, położona po prawej stronie Wisły, ok. 5 km na zachód od Kwidzyna.

Krajobraz kulturowy zachowany w złym stanie z powodu silnej urbanizacji wsi i zabudowy w kierunku zachodnim i południowym.

BN - budynek z ulicy Kwidzyńskiej zbudowany pod k. XIX w. Usytuowany we wschodniej części wsi, przy końcu głównej drogi prowadzącej do przeprawy promowej. Usytuowany ścianą wzdłużną do drogi. Układ przestrzenno-funkcjonalny dwutraktowy, częściowo zmieniony. Budynek częściowo podpiwniczony, parterowy ze ścianką kolankową i użytkowym poddaszem. Nakryty dachem dwuspadowym. W elewacji północnej, od strony drogi murowany ganek wejściowy. Zbudowany na wysokiej podmurówce kamienno-ceglanej, drewniany w konstrukcji wieńcowej. Ściana szczytowa zachodnia obita blachą. Dach pokryty dachówką ceramiczną. Stolarka okienna częściowo oryginalna, drewniana z krzyżem okiennym. Nadokienniki i podokienniki w formie ozdobnie wycinanych listew. Okiennice drewniane ramowo-płycinowe o dwóch płycinach. Stolarka drzwiowa drewniana ramowo-płycinowa. Stan zachowania dobry.