gm. Sadlinki, pow. kwidzyński, woj. pomorskie

Na terenie obecnej wsi wydobyto znaleziska z okresu rzymskiego. Ok. 1581 r. część wsi Rusinowo zaczęto nazywać Okrągła Łąka. W XVIII w. rozwinął się tu pańszczyźniany folwark szlachecki Kilowo. W 1717 r. Kilowo było w posiadaniu Ottona Friedricha von Groebena. W 1789 r. majątek i wieś nabywa rodzina von Schroetter. Majątek w 1873 r. przeszedł w ręce kupców z Nowego. W 1878 r. Kilowo nabywa Paul Pieschel oraz spółka z Turynu, która rozpoczęła produkcję konfekcji glazurowanej. W 1868 r. osada zajmowała 273 ha. Znajdowało się w niej 87 budynków, 52 domy, 375 mieszkańców w tym 19 katolików i 356 ewangelików. Wchodziła w skład parafii katolickiej Mokre z filią w Wełczu, znajdowała się w niej również szkoła ewangelicka. Na terenie osady znajdowały się pokłady torfowe, popularna była uprawa tytoniu. Folwark Kilowo zwany pod k. XIX w. również jako Reutersrode obejmował 741 ha, w 1868 r. znajdowały się 33 budynki, 13 domów, 345 mieszkańców w tym 29 katolików i 310 ewangelików. We wsi znajdował się neoklasyczny pałac, który spalił się w 1912 roku i nie został później odbudowany.

Wieś o układzie rzędówki z folwarkiem w północnej części, usytuowana na prawym brzegu Wisły, w południowej części niziny kwidzyńskiej, ok. 6 km na południe od Kwidzyna.

Krajobraz kulturowy zachowany w stanie złym. Częściowo czytelny rzędowy układ pól i siedlisk wsi rzędowych. Układ założenia folwarcznego niezachowany.

Cmentarz znajduje się w północno-wschodniej części wsi. Wjazd znajduje się od głównej drogi biegnącej do Sadlinek dalej leśną drogą do samego cmentarza znajdującego się pośrodku lasu. Jest to jedna z najpełniej zachowanych nekropoli, założony na planie prostokąta, ok. 70/80m. Brak ogrodzenia. Zachowany liczny starodrzew wyznaczający aleje, porośnięty również licznymi młodymi drzewami. Cmentarz mocno zaniedbany; część pomników poprzewracanych i porozbijanych. Brak jakiejkolwiek informacji (również w przypadku dojazdu do samego miejsca). Pomimo bardzo złego stanu zachowania znajduje się na nim największa liczba zachowanych grobów z tablicami oraz kilka steli.