gm. Sadlinki, pow. kwidzyński, woj. pomorskie

W 2 poł. XIII w. obszar wszedł w skład posiadłości biskupstwa pomezańskiego. W 1365 r. kapituła nadała Jabubowi wieś Russenow z 40 łanami (4 należały do wolnego sołectwa na prawie chełmińskim). Mieszkańcy zobowiązani byli do kopania rowów odwadniających. W 1389 sołtys otrzymał od kapituły wyspę wiślaną naprzeciw wsi. W 1394 kapituła nadała wsi miejsce na zbudowanie wiatraka. Z XV w. znana jest parafia. Obciążenia spowodowane robociznami wałowymi wywoływały opór mieszkańców. Ludność wsi krzyżackiej Wełcz nie dbała o wały w górnej części rzeki, co spowodowało że w 1446 r. biskup Kaspar oświadczył wielkiemu mistrzowi że mieszkańcy żuławy nie będą wykonywać robocizny poza granicami posiadłości biskupiej. W latach 1593-1618 dzierżawcami Rusinowa był Stefan Loytz, syn bankiera Zygmunta Augusta. Wojny szwedzkie i brak opieki nad wałami spowodował częste zatapianie pól i łąk a przez to zmniejszanie gruntów uprawnych. W 1719 r. uprawiano w Rusinowie tylko 20 łanów i 2,5 morgi. Osadnicy użytkowali ziemię na prawie emfiteuzy. W 1910 r. mieszkało tu 556 osób.

Wieś rzędowa położona na prawym brzegu Wisły, w południowej części niziny kwidzyńskiej, ok. 20 km na południe od Kwidzyna.

Krajobraz kulturowy zachowany w dobrym stanie, pierwotny układ dróg, siedlisk i pól czytelny do dnia dzisiejszego.