gm. Sadlinki, pow. kwidzyński, woj. pomorskie

We wczesnym średniowieczu znajdował się tu gród. W 1346 r. była to posiadłość biskupia. Prawdopodobnie istniał tu dwór stanowiący ośrodek administracji gospodarczej przyległych dóbr biskupich (zniszczony w XV w.). Po sekularyzacji wieś była własnością szlachecką. Dobra w 1539 r. należały do Pawła Separata, luteranina mianującego się jeszcze biskupem pomezańskim. W 1558 r. kontrakt otrzymuje Feliks Zaschin, który miał przywilej na Sadlinki z 1550 r. W 1543 r. miała 13 łanów, w 1558 r. 20 łanów. Pod k. XVI w. wieś należała do Rębowskich - Sabińskich. Następnie Jana Groebena, dworzanina Jana Kazimierza. Z 1584 r. pochodzi wzmianka o menonitach osiadłych w miejscowości Klein Sedlinen. W 1686 r. folwark liczył 9 łanów, grunta chłopskie 30. W 1787 r. znajdowało się 193 mieszkańców. W XVIII w. wieś posiadali Marwiczowie, W 1885 r. dziedzicem był kapitan Charles de Beaulieu. W 1910 r. powierzchnia wynosiła 516 ha z 190 mieszkańcami. Popularnym na tym terenie była uprawa tytoniu. Na pocz. XX w. mieściła się tu siedziba Westpreussischen Tabakengenossenschaft. W XIX w. powstała szkoła ewangelicka, posterunek żandarmerii i 3 gospody. W 1928 r. Stare Młynki-Rudę połączono z Sadlinkami w jedną gminę. Robotnicy sezonowi zatrudnieni na plantacjach tytoniu zimą pracowali w cegielni Arthura Utescha.

Wieś złożona z osad o układzie rzędówki oraz kolonii, usytuowana na prawym brzegu Wisły, w południowej części niziny kwidzyńskiej, ok. 6 km na południe od Kwidzyna.

Krajobraz kulturowy zachowany w złym stanie. Wieś uległa znacznym zmianom poprzez dużą znaczny rozwój osadnictwa na przełomie XIX i XX w.