gm. Pabianice, pow. pabianicki, woj. łódzkie

Dawna wieś duchowna (kapituły krakowskiej) w byłym powiecie łaskim, gm. Góra Pabiańska, par. Pabianice. W 1827 r. miała 56 domów i 401 mieszkańców. Wchodziła w skład dóbr Widzów. W 1886 r. miała 59 domów i 515 mieszkańców. Olędrzy zostali osadzeni w niej ok. 1790 r.

Duża wieś rzędowa (od strony zachodniej) i ulicowa (od wschodniej) położona na południe od Pabianic, rozlokowana równoleżnikowo z zabudową po obu stronach szosy. Domy w większości w charakterze podmiejskich willi.

Tradycyjny krajobraz związany z osadnictwem holenderskim przekształcony i nieczytelny. Brak materialnych śladów pobytu kolonistów.