gm. Zapolice, pow. zduńskowolski, woj. łódzkie

Dawna wieś, kolonia i folwark szlachecki (wł. Wojciech Rawicz Noskowski), nad rzeką Wolborką, w byłym powiecie łaskim, gm. Zapolice, par. Marzenin. W 1888 r. wieś miała 7 domów, 45 mieszkańców i 63 morgi powierzchni, kolonia 8 domów, 53 mieszkańców i 119 morgów powierzchni, folwark 3 domy,54 mieszkańców i 240 morgów powierzchni (158 morgów gruntów ornych i ogrodów, 18 morgów łąk, 52 morgi pastwisk, 12 morgów nieużytków, 5 budynków murowanych i 6 drewnianych). Olędrzy osadzeni w 1792 r.

Wieś średniej wielkości, położona na południe od Zduńskiej Woli. Rzędowa i kolonijna, z zabudową rozlokowano przeważnie po wschodniej stronie drogi.

Tradycyjny krajobraz związany z osadnictwem holenderskim przekształcony i nieczytelny. Brak materialnych śladów pobytu kolonistów.