Artykuły --> Ziemia Łęczycka

Zasięg terytorialny opracowania

Prezentowany katalog obejmuje - za Atlasem Historycznym Polski^[1] - historyczną krainę Ziemi Łęczyckiej, w tym kształcie, w jakim wyodrębniła się już w średniowieczu i przetrwała praktycznie bez większych zmian do momentu utraty niepodległości na skutek rozbiorów w XVIII wieku.

Obszar Ziemi Łęczyckiej czy też Województwa Łęczyckiego położony był pomiędzy Wielkopolską (od strony zachodniej), Ziemią Sieradzką (od strony południowej), Kujawami (od strony północnej) oraz Mazowszem (od strony północno-wschodniej i wschodniej).

W ciągu stuleci wykształciły się struktury administracyjne i własnościowe, system osadniczy (sieć osad), szlaki komunikacyjne i handlowe będące podstawą całkowitego zagospodarowania tej krainy. Choć osadnicy holenderscy nie uczestniczyli w tym od początku, niemniej od połowy XVIII wieku ilość zakładanych przez nich nowych kolonii i wsi była znaczna i odcisnęła swoje piętno na gospodarce ziemi łeczyckiej. Ostatnie kolonie zakładane były jeszcze w pierwszej połowie XIX wieku, choć większość osadników poprzez narodowość związana byłą z żywiołem niemieckim.

Analiza źródeł kartograficznych wskazuje na to, iż duża liczba spośród wszystkich założonych przez osadników wsi powstała w XVIII wieku. Szczegółowe mapy z końca XVIII w. i 1 poł. XIX w. pozwoliły na pełne rozpoznanie regionu w kilku przekrojach chronologicznych.

Przypisy
^[1] AHP, Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej poł. XVI w., red. H. Rutkowskiego, Warszawa 1998.