gm. Gąbin, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś założona przez osadników holenderskich przed 1796 r. W 1827 r. było w niej 40 domów i 390 mieszkańców, w 1881 r. 44 domy i 433 mieszkańców (w tym 327 ewangelików i 106 katolików). Miała wówczas obszar 903 morgów, w tym 863 morgów ornej ziemi żytniej i 40 morgów łąk.

Wieś rzędowa położona na zachód od szosy Dobrzyków-Gąbin wlinii wschód-zachód.

Krajobraz kulturowy właściwy dla osadnictwa holenderskiego przekształcony, choć czytelne są pewne jego elementy, takie jak sztuczne nasadzenia wierzbami oraz topolami. O pobycie kolonistów świadczy zachowany w północno-wschodniej części wsi cmentarz.

Cmentarz - na planie prostokąta, po północnej stronie bitej drogi prowadzącej przez osadę. Prowadzi do niego polna droga dojazdowa. Całkowicie zaniedbany, porośnięty krzakami i okazami starodrzewia. Resztki cementowych potłuczonych nagrobków.