gm. Brochów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1420 r. Pierwotnie należała do klasztoru w Czerwińsku. Później była wsią królewską. Mennonici osadzeni prawdopodobnie w końcu XVIII w. W 1827 r. wieś liczyła 20 domów i 164 mieszkańców. W 1887 r. 123 mieszkańców i 303 morgi ziemi włościańskiej. Miała też szkołę początkową ogólną.

Wieś usytuowana pomiędzy korytem Wisły a Puszczą Kampinoską. Rozciąga się w linii wschód-zachód po południowej stronie szosy z Nowego Dworu Mazowieckiego do Kamiona, wzdłuż Kanału Kromnowskiego.

Pierwotny układ osady związany z osadnictwem holenderskim przekształcony i nieczytelny.

Cmentarz - położony na zachód od wsi, po północnej stronie szosy. Ulokowany na sztucznie usypanym wzniesieniu całkowicie porośniętym starodrzewiem i krzakami. Zachowało się kilka uszkodzonych płyt nagrobnych z inskrypcjami - również w języku polskim. Nagrobek zmarłej w 1905 r. Ewy z Rupplów Marchwart wykonała firma Marankiewicza z Płocka.