gm. Iłów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Wieś wzmiankowana w 1449 r. Koloniści holenderscy osadzeni na jej obrzeżach, w pobliżu Wisły pod koniec XVIII w.W1827 r. było w niej 25 domów i 152 mieszkańców. W 1887 r. miała 96 mieszkańców i 446 morgów ziemi włościańskiej.

Wieś rzędowa położona po południowej stronie Wisły, na północ od szosy Iłów-Słubice, w pobliżu wału przeciwpowodziowego, z zabudową wzdłuż linii wschód-zachód, z zagrodami lokowanymi na sztucznie usypanych wzgórkach.

Krajobraz kulturowy zachowany w bardzo dobrym stanie, czytelne wszystkie elementy składowe - rozłogi pól, sztuczne nasadzenia, drogi dojazdowe, lokalizacja zagród, rowy i stawy melioracyjne. W pobliżu wału przeciwpowodziowego zachowana tradycyjna zagroda związana z osadnictwem holenderskim.

Bez numeru - dom murowano-drewniany, zbudowany przed 1945 r., usytuowany w północnej części wsi, tuż przy wale przeciwpowodziowym, w jednobudynkowej zagrodzie. Zlokalizowany wzdłuż linii wschód-zachód, z częścią mieszkalną od strony wschodniej, na sztucznie usypanym wzgórku, obsadzonym od wschodu i południa drzewami. Autentyczna jedynie część mieszkalna wykonana z drewna sosnowego i topolowego, w konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon, z ostatkami, nakryta dachem dwuspadowym, krokwiowo-jętkowym, pokrytym papą. Wnętrze dwutraktowe, dwu- i półosiowe, z sienią na przestrzał. System ogniowy ceglany, przebudowany, usytuowany asymetrycznie (w sieni i izbie, bliżej ściany z oborą). Część gospodarcza murowana z bloczków cementowych, nakryta dachem dwuspadowym, krokwiowym, wybudowana po 1992 r. Część mieszkalna zachowana w dostatecznym stanie, obora w bardzo dobrym.