gm. Iłów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Wieś stanowiła pierwotnie część wsi Nowa Wieś. Zasiedlona wówczas przez osadników holenderskich pod koniec XVIII w. W 1888 r. miała 62 mieszkańców i 153 morgi gruntu.

Wieś rzędowa usytuowana na północ od szosy Młodzieszyn-Iłów, wzdłuż linii wschód-zachód, na zachód od Rzepek. Zagrody na planie prostokąta, przylegające dłuższym bokiem do głównej drogi biegnącej przez wieś, głównie po jej północnej stronie.

Krajobraz kulturowy zachowany w dostatecznym stanie - widoczne rozłogi pól obsadzone resztkami wierzb. Do gospodarstw oddalonych od głównego traktu prowadzą drogi dojazdowe obsadzone wierzbami. Zachowany jeden przykład tradycyjnej zabudowy holenderskiej.

Nr 12 - dom murowany zbudowany ok. 1930 r., usytuowany we wschodniej części wsi, po północnej stronie drogi biegnącej przez osadę. Gospodarstwo czterobudynkowe, z domem od strony południowej, letnią kuchnią od strony wschodniej, stodołą od północnej i nowym domem od strony północno-wschodniej. Ogrodzone sztachetowym i żerdziowym płotem. Dom wykonany z kamienia spojonego zaprawą wapienno-glinianą, obmurowany zaprawą cementowo-wapienną po II wojnie światowej, nakryty dwuspadowym, krokwiowo-jętkowym dachem pokrytym płytą pilśniową. Pod wspólnym dachem część mieszkalna (od strony wschodniej) i gospodarcza (obora). Wnętrze części mieszkalnej dwutraktowe, dwu- i półosiowe, z centralnie umieszczonym tradycyjnym systemem ogniowym złożonym z szerokiego komina, dwóch ogrzewaczy, pieca kaflowego (w osi wschodniej) oraz trzonu kuchennego i pieca chlebowego w kuchni od strony północnej. Budynek zachowany w dostatecznym stanie.