gm. Kutno, pow. kutnowski, woj. łódzkie

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1523 r. Na początku XVI w. stała pusta. Zasiedlona przez kolonistów holenderskich po 1796 r. Już w 1798 r. istniała we wsi szkoła ewangelicka. W 1827 r. było w niej 18 domów i 167 mieszkańców. W 1893 r. miała 9 domów, 197 mieszkańców, 792 morgi ziemi dworskiej i jedynie 23 morgi włościańskiej.

Wieś rzędowa położona po wschodniej stronie drogi Kutno-Gostynin, wzdłuż linii wschód-zachód, z gospodarstwami po obu stronach drogi.

Krajobraz kulturowy całkowicie przekształcony, z nową zabudową wzdłuż drogi. Zachowany jeden budynek charakterystyczny dla osadnictwa holenderskiego.

Nr 37 - dom murowany, zbudowany ok. 1930 r., usytuowany po północnej stronie drogi, ok. 200 m od niej, w zagrodzie na planie prostokąta, z nową zabudową. Dom usytuowany od strony południowej, wzdłuż linii wschód-zachód. Wykonany z cegły spojonej zaprawą cementowo-wapienną, otynkowany, z dachem dwuspadowym, krokwiowo-jętkowym, pokrytym blachą. Pod wspólnym dachem część mieszkalna (od strony wschodniej) i obora. Zachowany w dobrym stanie.