gm. Iłów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Wieś zasiedlona równolegle z Suchodołem po koniec XVIII w., być może stanowiła pierwotnie jego część, ponieważ wymieniana jest po raz pierwszy dopiero w 1893 r., kiedy to miała 41 mieszkańców i 165 morgów powierzchni. Wieś rzędowa ulokowana po południowej stronie Wisły, w pobliżu wału przeciwpowodziowego, pomiędzy Suchodołem a Pieczyskami Iłowskimi. Prowadzi do niej asfaltowa droga dojazdowa odchodząca od szosy Iłów-Słubice. Zagrody ulokowane po obu stronach drogi, wzdłuż linii wschód-zachód.

Krajobraz kulturowy wsi przekształcony, najlepiej czytelny w południowej części osady - widoczne obsadzone drzewami miedze pól, drogi dojazdowe do gospodarstw, rowy melioracyjne. Zabudowa osady współczesna, z jednym zachowanym przykładem domu holenderskiego.

Bez numeru - dom drewniano-murowany zbudowany ok. 1930 r., ulokowany po południowej stronie szutrowej drogi odchodzącej od szosy do Suchodołu (za zakrętem), wzdłuż linii wschód-zachód, w czterobudynkowym gospodarstwie (ze stodołą i dwiema szopami usytuowanymi w zabudowie rozproszonej), otoczonym cementowym i sztachetowym płotem. Część mieszkalna wykonana z drewna sosnowego, w konstrukcji wieńcowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon, oszalowana deskami, obora wykonana ok. 1990 r., murowana z bloczków żużlobetonu spojonych zaprawną cementowo-wapienną. Dach dwuspadowy, krokwiowo-jętkowy, pokryty papą. Część mieszkalna od strony wschodniej, dwutraktowa, trzyosiowa, z centralnie umieszczonym współczesnym systemem ogniowym. Obora ze środkowym przejściem i boksami dla zwierząt po obu stronach. Budynek zachowany w bardzo dobrym stanie.