gm. Parzęczew, pow. zgierski, woj. łodzkie

Wieś złożona już w XIX w. z kilku jednostek osadniczych: Ignacewa Górnego wraz z kolonią, Ignacewa Podleśnego wraz z kolonią, Ignacewa Dolnego lub Parzęczewskiego wraz z kolonią i folwarkiem oraz Ignacewa Rozlazłego. W 1882 r. w Ignacewie Górnym były 3 domy i 24 mieszkańców, w Ignacewie Rozlazłym 25 domów i 135 mieszkańców, w Ignacewie Dolnym 17 domów i 95 mieszkańców, w Ignacewie Podleśnym 10 domów i 56 mieszkańców.

Duża wieś rzędowa, wielodrożna położona na południe od Parzęczewa, z zagrodami rozlokowanymi po obu stronach dróg biegnących przez osadę w układzie zbliżonym do równoleżnikowego i południkowego.

Czytelne elementy krajobrazu kulturowego właściwego dla osadnictwa holenderskiego. Pola odchodzące od zagród nieznacznie opadają w miarę oddalania się od drogi. Nieliczne zachowane nasadzenia topoli i wierzby wyciągające nadmiar wód z gleby. Jeden zachowany przykład tradycyjnej zagrody holenderskiej.

Nr 28 - dom murowano-drewniany wzniesiony w latach 30. XX w., usytuowany w linii wschód - zachód, szczytem do szosy biegnącej przez wieś mieszczący pod wspólnym dachem część mieszkalną stodołę i obórkę. Zbudowany z: kamienia polnego (część mieszkalna), drewna sosnowego, w konstrukcji słupowo-ryglowej oszalowanej pionowymi deskami (sień i stodoła) oraz gliny (mała obórka w elewacji południowej użytkowana obecnie jako składzik). Budynek nakryty dachem: dwuspadowym oraz pulpitowymi (sień i obórka) pokrytymi papą. Wnętrze jednotraktowe, system ogniowy przebudowany. Budynek zachowany w dostatecznym stanie. Zagroda na planie prostokąta przylegająca krótszym bokiem do szosy. Całość otoczona żerdziowym płotem.