gm. Grabów, pow. łęczycki, woj. łódzkie

Wieś duchowna (wł. arcybiskupstwo gnieźnieńskie) zasiedlona przez osadników holenderskich w 1780 r. W 1789 r. liczyła 54 mieszkańców i 16 domów (rok później było już 17 domów). W 1827 r. miała 16 domów i 102 mieszkańców, w 1883 r. 11 domów i 117 mieszkańców.

Wieś średniej wielkości, ulicowa (po północnej stronie drogi) oraz rzędowa (po południowej) położona na południe od szosy Grabów - Grzegorzew wzdłuż strumienia rzeczki rozciągającego się w linii wschód - zachód. Od polnej wiejskiej drogi do szosy dojazd prowadzi w kierunku północnym.

Krajobraz kulturowy właściwy dla osadnictwa holenderskiego zachowany w dobrym stanie. Liczne przykłady domów powojennych (m.in. nr 9, 12, 13) nawiązujących do tradycyjnych rozwiązań osadników (część mieszkalna i gospodarcza pod jednym dachem). W północnej części poza osadą zachowany cmentarz kolonistów.

Cmentarz - usytuowany w pobliżu asfaltowej szosy, po wschodniej stronie drogi dojazdowej do wsi. Rozplanowany na rzucie zbliżonym do kwadratu (o wym. 63 x 66 m), otoczony wysokim murem z kamieni polnych luźni spojonych. Nekropolia całkowicie porośnięta krzakami oraz drzewami z zachowanymi pięcioma zdewastowanymi nagrobkami, z których na jednym widnieje data "12.1918 r". W centralnej części cmentarza na ziemnej mogile ustawiony uszkodzony (brak jednego ramienia) metalowy, kuty, kowalski krzyż.