gm. Grabów, pow. łęczycki, woj. łódzkie

Wieś duchowna (wł. arcybiskupstwo gnieźnieńskie) zasiedlona przez osadników holenderskich ok. 1793 r. W 1887 r. miała kościół drewniany, szkołę początkową, 27 domów, 297 mieszkańców, 543 morgów ziemi włościańskiej i 151 morgów ziemi dawniej kościelnej.

Duża wieś ulicowa przy trakcie z Dąbia do Sobótki, na zachód od Grabowa.

Krajobraz kulturowy typowy dla osadnictwa holenderskiego przekształcony. Brak przykładów tradycyjnej architektury związanej z osadnikami.