gm. Gronowo Elbląskie, pow. elbląski, woj. warmińsko - mazurskie

Wieś znajdująca się na obszarze terytorium elbląskiego, w 1608 r. wydzierżawiono tu 2 włóki dla wydobywania torfu, założona w 1648 głównie dla wydobywania torfu z pobliskiego torfowiska oraz w związku z osadnikami olenderskimi. W 2 poł. XIXw.. wieś liczyła 1398,82 morgi gruntu, 21 domów, 150 mieszkańców.

Układ przestrzenny wsi łańcuchówka przywałowa usytuowana po płd. stronie drogi prowadzącej wzdłuż kanału okalającego dawne torfowe jezioro.

Krajobraz kulturowy wsi zachowany szczątkowo, tworzy go obecnie 5 siedlisk na terpach zabudowanych zagrodami holenderskimi w typie wzdłużnym

Nr 3 - zagroda holenderska w typie wzdłużnym, usytuowana kalenicowo do kanału, oddalona ok. 50 m, złożona z budynku mieszkalnego, obory i stodoły; zabudowania wzniesione w k. XVIII w., przebudowane w k. XIX w. budynek mieszkalny drewniany, zrębowy, omurowany z odeskowanym szczytem, z charakterystycznym układem wnętrza z wielką izbą w płd. - zasch. narożniku; obora murowana, stodoła słupowo - ryglowa; całość przykryta eternitem.
Przy wjeździe na teren gospodarstwa drewniana stodoła z pocz. XXw. słupowo - ryglowa, o spłaszczonym dachu.
Nr 6 - zagroda holenderska w typie wzdłużnym usytuowana szczytowo do kanału, oddalona ok. 50m, złożona z budynku mieszkalnego, obory i stodoły; zabudowania wzniesione w k. XVIII w., budynek mieszkalny drewniany, zrębowy, z węgłami przesłoniętymi deską, oszalowanym pionowo szczytem; elewacja frontowa 4 - osiowa, z wejściem na 2 osi od płn., układ wnętrza z wielką izbą w płd. - wsch. narożniku i dwudzielną sienią przy ścianie obory; obora murowana, otynkowana, stodoła słupowo - ryglowa; całość przykryta eternitem.
b.n. - zagroda holenderska w typie wzdłużnym (lub kątowym), usytuowana kalenicowo do kanału, oddalona ok. 50 m, złożona z budynku mieszkalnego i obory; zabudowania wzniesione w k. XVIII w., przebudowane w k. XIX w. budynek mieszkalny drewniany, zrębowy, omurowany z odeskowanym szczytem, z charakterystycznym układem wnętrza z wielką izbą w płd. - wsch. narożniku; obora murowana, całość przykryta dachówką holenderką.