gm. Ostaszewo, pow. nowodworski, woj. pomorskie

Wieś lokowana w 1333 r. przez wielkiego komtura Konrada Keselhuta na prawie chełmińskim, na 60 włókach, wówczas także uposażono parafię W 1776 r. we wsi mieszkali mennonici o nazwiskach Ens, Gruntu, Kopp, Kroecker, Mieretz, Puls a przy przeprawie van Roy. W 1820 r. razem z Murksendorf liczyła 775 mieszkańców w tym 15 mennonitów, w części Schonebergfaehr 95 w tym 3 mennonitów. W 1868 r. petycję z Ostaszewa podpisał Bergmann i Ens, w 1936 r. Odnotowane nazwiska Bergmann, Claassen, Dück, Epp, Friesen, Harder, Makelburger, Nickel, Purwin, Wienss.

Układ przestrzenny wsi: - owalnica w osi płn - płd.

W krajobraz kulturowy zachowany częściowo zachowany, czytelny układ przestrzenny z ruiną gotyckiego kościoła z XIV w. na czynnym cmentarzu w centrum wsi, Na pocz. XX w. pojawiła się intensywna zabudowa zarówno budynków ceglanych - mieszkalnych i gospodarczych, jak też drewnianych stylizowanych na regionalne; zachowało się ok. 7 gospodarstw o formach zagród holenderskich w typie wzdłużnym, ponad 20 drewnianych domów ale część zachowanych historycznych budynków przebudowana; nie zachowało się gospodarstwo z podcieniowym budynkiem gospodarczym Heinricha Eppa; widoczny tradycyjny podział parcel,

Nr 32 - dom z zagrody holenderskiej usytuowany w płd. części wsi, po wsch. stronie drogi, kalenicowo wzniesiony w 4 ćw. XIXw., oddzielony od rozebranej obecnie obory wysoką ścianą ogniową, drewniany, zrębowy oszalowany na dole i w szczycie pionowo, częściowo poziomo, przesłoniętych wysokim dachu ceramicznym; elewacja zach. 5 - osiowa z wejście na 2 osi od płn. przesłoniętym wtórnie gankiem.
Nr 38 - budynek usytuowany w centralnej części wsi, po zach. stronie, kalenicowo; wzniesiony w 3 ćw. XIXw. 1,5 kondygnacjowy, na kamiennej podmurówce, drewniany, zrębowy o węgłach przesłoniętych deską, z ryglową wystawką od wsch. wspartą na 4 słupkach, z przeszklonym podcieniem, częściowo oszalowanymi pionowo szczytami; więźba dachowa stolcowo - płatwiowa z zastrzalem, niski dach dwuspadowy kryty kwadratowym łupkiem; elewacja szczytowa 3 osiowa, szczyt dwupoziomowy, w dolnej partii 4 - osiowy - para okien ujęta zamkniętymi trójkątnie świetlikami, wyżej podwojony, trójkątnie zamknięty świetlik; elewacja wsch. 7 osiowa, symetryczna, z wejściem pośrodku przesłoniętym dwuosiową wystawką z zabudowanym podcieniem; dom dekorowany laubzekinem, staranną stolarką detali architektonicznych.
Nr 116 - zagroda holenderska w typie w typie wdłużnym usytuowana w płn. części wsi, po wsch. stronie drogi, o wspólnej kalenicy, z domem od płd., część gospodarcza zredukowana; budynek mieszkalny z 3 ćw. XIXw. drewniany, otynkowany, z oszalowanym szczytem przykryty eternitem; elewacja zach. 6 osiowa, z wejściem miedzy dwoma wąskimi okienkami na 4 osi od płn.