gm. Nowy Dwór Gdański, pow. nowodworski, woj. pomorskie

Wieś załozona w 1321 r. na prawie chełmińskim;W 1727 r. wzmiankowanych13 nazwisk mennonitów, w 1772 - 17, w 1776 r. wzmiankowane nazwiska Dick, Ens, Harder, Hiebert, Claassen, Penner, Schirling, Toews; w 1820 r. liczyła 212 mieszkańców w tym 68 mennonitów; pod petycją z 1868 r. podpisali się trzej mennonici z rodziny Hamm, Abraham Hoepner, Johan Riesen, Warkentin, w 1869 liczyła 544 ha areału, z czego 100, to łąki, 31 domy, 291 mieszkańców w tym 49 mennonitów; w 1936 roku 15 rodzin mennonickich - 62 osoby, wymienione nazwiska Braun, Friesen, Haese, Hein, Janzen, Klaasen, Neufeld, Penner, Regehr, Schröder, Wiebe

Układ przestrzenny wsi - owalnica w osi płn. - płd.na drodze Malbork - Nowy Dwór Gd.

Krajobraz kulturowy wsi zachowany częściowo, widoczny układ siedlisk i gospodarstw, w płd. części wsi zachowane duże gospodarstwo - nr 7, składające się z dużego, wolnostojącego drewnianego domu, dwóch dużych obór i murowanego spichrza a po płn. i płd. stronie dwa parki założone na przełomie XIX i XXw.; we wsi zachowały się ponadto pozostałości dwóch zagród w typie holenderskim, 4 drewniane domy, jeden ryglowy nr 4 oraz historyczne zabudowania gospodarcze, w tym długa obora z 1917r. Część starych domów została przebudowana.

Nr 2 - dawna zagrody holenderska w typie wzdłużnym usytuowana po zach. stronie drogi, kalenicowo składająca się z budynku mieszkalnego, obory i przemurowanej stodoły o wspólnym, wysokim dachu krytym częściowo dachówką holenderką, częściowo blachą i dachówką zakładkową, dom wzniesiony w 1 ćw. XIXw., na kamiennych fundamentach, drewniany, zrębowy, o węgłach przesłoniętych deską, ze szczytem płd. ryglowym, oszalowanym pionowo; elewacja szczytowa pierwotnie 3 - osiowa, zniekształcona, szczyt w dolnej partii 3 osiowy z dwoma małymi, ćwierćkolistymi świetlikami, wyżej świetlik półkolisty; elewacja wsch. 6 osiowa z wejściem na 1 i 3 osi od płn. zachowane drzwi dwoinkowe i dekoracyjne główne drzwi wejściowe.
Nr 4 - dom mieszkalny usytuowany po zach. stronie drogi, kalenicowo wznieoy ok. poł. XIXw. ryglowy z wypełnieniem ceglanym, częściowo otynkowany.
Nr 11 - budynek z dawnej zagrody holenderskiej usytuowany w centrum wsi, pomiędzy obwiedniami drogami, w osi płn. - płd., wzniesiony w pocz. XXw., na miejscu starszej zabudowy, obora i stodoła rozebrane, dom postawiony na ceglanej podmurówce, drewniany, zrębowy, ze ścianką kolankową i szczytem oszalowanymi pionowo, se stolcowo - płatwiową więźbą dachową i dwuspadowym dachu przykrytym dachówką zakładkową; elewacja szczytowa 3 - osiowa, szczyt 3 osiowy, elewacja zach. 3 osiowa, z wejściem przesłoniętym drewnianym gankiem na osi płn. belek stropowych wspierających oczep.

Nr 7 (d.24) - dom usytuowany w płd. części wsi, po wsch. stronie drogi Malbork - Nowy Dwór, kalenicowo; od wsch. zabudowania gospodarcze, od płd. i płn. park; budynek wzniesiony w 4 ćw. XIXw. własnośc Pennera, następnie jego wnuka Wiebe, do 1945 r. własność Horsta Wiebe; budynek posadowiony na kamiennych fundamentach, drewniany, zrębowy o węgłach przesłoniętych deskami, ze ścianką kolankową i ryglową facjatą, przed we,sciem drewniany ganek; więźba dachowa - stolcowo - płatwiowa z zastrzałami, kryty karpiówką w koronkę; wnętrze częściowo przebudowane, naśladujące układ tradycyjnych domów żuławskich, z wielką izbą w płd. - zach. narożniku, czarną kuchnią pośrodku, dwudzielną sienią w formie litery L oddzielającą układ 4 pokoi w płn. części budynku; elewacja frontowa 7 osiowa, symetryczna z wejściem przesłoniętym 3 - osiowym gankiem pośrodku, z okienkami w ściance kolankowej na osi okien parterowych, z 3 - osiową, ryglową facjatą; zachowana stolarka okienna i drzwiowa, sztukaterie na sufitach, dekoracyjne elementy drewniane na elewacjach; w obejściu zachowane budynki gospodarcze - 2 obory oraz murowany spichlerz.