gm. Zapolice, pow. zduńskowolski, woj. łódzkie

Dawna wieś szlachecka (wł. Jan Sulimierski) w byłym powiecie łaskim, gm. Zapolice, par. Strońsk. Pierwsi Olędrzy osadzeni zostali w 1792 r. W 1886 r. Paprockie Holendry Stare (z ludnością określaną jako polsko-niemiecka) miały powierzchnię 395 morgów. Istniało tam 18 osad i 195 mieszkańców oraz szkoła ewangelicka i kantorat. Paprockie Holendry Nowe miały 19 osad i 249 morgów powierzchni.

Duża wieś rzędowa położona na południowy-zachód od Zduńskiej Woli, z zagrodami usytuowanymi po obu stronach biegnącej równoleżnikowo asfaltowej drogi. Domy ulokowane kalenicą i szczytem do drogi.

Tradycyjny krajobraz związany z osadnictwem holenderskim czytelny. Zachowane ślady melioracyjnej działalności osadników – rowy odwadniające oraz sztuczne nasadzenia drzew i krzewów (zwłaszcza na miedzach), a także cmentarz kolonistów.

Cmentarz usytuowany jest w lesie, na południe od linii zabudowy. Na jego terenie zachowanych jest kilkadziesiąt nagrobków, z których część opatrzona jest inskrypcjami w języku niemieckim oraz mogiły ziemne. W centralnej części cmentarza ustawiony współczesny krzyż drewniano-metalowy z figurą Chrystusa.