gm. Słupno, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1531 r. Osadnicy holenderscy zostali osadzeni w pobliżu w 2. połowie XVIII w. i od tamtej pory osada składa się z dwóch części: wsi włościańskiej i kolonii nad rzeką. W 1880 r. wieś miała 227 morgów obszaru, zaś kolonia 326, z czego 314 morgów gruntu ornego. Mieszkało w niej 145 mieszkańców, żyjących w 21 domach. We wsi znajdował się ewangelicki dom modlitwy.

Wieś rzędowa położona po północnej stronie Wisły pomiędzy Pieńkami Ośnickimi a Liszynem, po południowej stronie szosy z Zakroczymia do Płocka. Zabudowa po obu stronach polnej drogi biegnącej przez wieś, w linii północ-południe.

Krajobraz kulturowy zachowany w dobrym stanie-czytelne rozłogi pól obsadzone na miedzach wierzbami, liczne stawy gromadzące nadmiar wody i rowy melioracyjne. Pierwotnie część gospodarstw posadowiona na sztucznie usypanych wzgórkach, z których zachowały się jedynie dwa. Zabudowa całkowicie współczesna.