gm. Borowiczki, pow. płocki, woj. mazowieckie

Pełnomocnik biskupa Kujaw, proboszcz Wolicki zasiedlił kolonistami kępę w 1759 r. W 1827 r. we wsi były 2 domy zamieszkałe przez 33 mieszkańców. W 1892 r. mieszkało w osadzie 55 osób gospodarzących na 101 morgach gruntu. Zabudowania po kolonistach sukcesywnie likwidowane jeszcze po II wojnie światowej, zamieszkałe aż do lat 60. XX w.

Kępa usytuowana w korycie Wisły na wysokości Ośnicy i Borowiczek (od strony północnej - miała nazwę Kępy Ośnickiej) oraz Tokar (od południowej - miała nazwę Kępy Tokarskiej). Okresowo były to dwie oddzielne kępy.

Krajobraz kulturowy czytelny - widoczne sztuczne nasadzenia wzdłuż pól, drogi dojazdowe osadzone wierzbami oraz pozostałości po siedliskach.

W północno-zachodniej części kępy zachowany mały cmentarz kolonistów.